Reorganisatieslachtoffer met bezem

Vorig jaar schreef ik de column “Reorganisatieslachtoffer met oortjes” (metro 11/04/2016)
Daar beschreef ik dat ik mij een slachtoffer voelde ondanks dat ik mijn baan nog had. Ik miste mijn oude maten en voelde me eenzaam en alleen. Maar ik was niet eenzaam want ik werd omringd door frisse fruitige uitzendkrachten. Het communiceren was alleen lastig omdat iedereen zijn oortjes in had. Omdat ik niet in een slachtofferrol wilde blijven hangen besloot ik in de pauze oortjes te kopen.

Contactgestoord met oortjes
En ik heb die oortjes echt geprobeerd maar ik kan er niet aan wennen. Ik weet momenteel meer van Edwin Evers en zijn vrienden dan van de collega’s om mij heen. Ik voel me soms een beetje contact gestoord. Want koffie halen is tegenwoordig ook een heel gedoe. Ik moet eerst een soort spelletje Hints uitvoeren voordat ik contact krijg met mijn collega’s. Ik kan daar een hilarische vlog van maken.Maar eerst verder met deze column.

Nieuwe Bezem
Want een jaar later is mijn situatie totaal veranderd. Een paar maandjes geleden is er een nieuwe enthousiaste manager verschenen met nieuwe ideeën en inzichten ( of gewoon met een opdracht). In ieder geval had hij ook hele nieuwe bezem bij zich. En zoals je weet vegen nieuwe bezems schoon. En deze ronde heeft de bezem mij mee geveegd naar de reorganisatiehoop.
Ik ben nu dus écht een reorganisatieslachtoffer. Ook deze keer wil ik niet in mijn slachtofferrol blijven hangen. Dus gooi mijn ik oortjes uit en zet mijn oren en ogen weer wijd open. Het is na 26 jaar tijd om verder te gaan. Ik heb hier een mooie tijd gehad maar ik moet en wil verder. Het is goed zo. Deze deur gaat dicht maar er zullen vast weer nieuwe deuren en ramen open gaan. Ik kan niet wachten! Open de ramen en deuren maar want het is tijd voor mij om uit te vliegen…

Misschien kan ik die nieuwe bezem lenen…

PS 1 Mocht ik een beetje tegenwind krijgen, wil je dan wat in mijn rug blazen …

PS 2 Mocht je nog een enthousiaste columnist/blogger zoeken! Ik heb binnenkort tijd 😉