Planken op de werkvloer

Planken op de werkvloer
Dat ik jonge en sportieve collega’s heb, wist ik allang, maar dat ze zover konden gaan, zag ik niet aankomen. Donderdagochtend loop ik nietsvermoedend de afdeling op. Ik deel enthousiast mijn verhalen over mijn prachtige en gezellige verblijf met mijn lieve vriendinnen op Ibiza. Om negen uur staat een groep collega’s plotseling op en loopt energiek richting de koffieautomaat. Even later hoor ik ze aftellen: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 and go. Ik hoor een lekkere beat en hierna is het stil. Vlak hierna lopen ze weer terug naar hun werkplek. Ik kijk ze verbaasd na.
Een collega praat me bij: ” We gaan elk uur met elkaar planken, Anke, en dat drie weken achter elkaar. Doe je mee?” Natuurlijk doe ik mee. Ik ben altijd in voor een nieuwe en vooral sportieve uitdaging. Om tien uur loop ik dus gezellig met mijn collega’s richting de koffiehoek. Daar is genoeg ruimte om onze lange sportieve lijven te strekken.
Er wordt weer afgeteld en ja hoor, daar lig ik dan: mijn handen en voeten op de grond en verder houd ik mijn lichaam zo strak mogelijk van de grond. Sjees, ik voel mijn hoofd steeds roder worden. Gelukkig hangt mijn haar voor mijn gezicht, bedenk ik me snel.
Na een korte tijd knalt mijn hoofd bijna uit elkaar. Wat duurt een minuut dan lang, zeg. Eindelijk hoor ik de verlossende woorden: ‘ En….stop maar’. Ik zucht hoorbaar hard uit en merk dat ik al die tijd mijn adem heb ingehouden. Dit moet de volgende keer anders, neem ik mezelf voor.
Vol energie ga ik weer aan het werk. Dat dit goed is voor je lijf maar ook voor je geest had ik al snel door. Voordat ik het in de gaten heb zijn we alweer een uur verder. Deze keer houd ik het beter vol. Mijn hoofd is nog steeds rood en verhit maar ik adem rustig door en dat helpt. Ik begin net trots op mezelf te worden tot ik ineens een strenge collega hoor zeggen: ” Anke, kont naar beneden”. Ik schrik ervan en zak bijna door mijn handen maar gehoorzaam als ik ben duw ik mijn kont naar
beneden en ik krijg het zwaar, erg zwaar. Dit is het echte planken, begrijp ik. Mijn buik begint te trillen, mijn armen en benen volgen. Met moeite maak ik de minuut vol.
En nu is het vrijdagavond en ik voel spieren die ik lang niet heb gevoeld. ” Planken op de werkvloer”, wat een goed initiatief! Gelukkig kunnen mijn spieren de komende dagen even bijkomen. Volgende week plank ik er weer op los samen met mijn sportieve collega’s.