Japanse Steenhouwer

Locatie: Japan.
Spelers: steenhouwer en koning en zon en wolkje en berg en rivier en steen.

Muziek.
Gordijnen open.
Spotlicht.
Actie.

De steenhouwer zit steen te houwen. Hij doet dit elke dag, zijn brood, zijn leven. Hij is ontevreden. Hij is net als ieder ander mens. Hij wil meer. Hij verlangt naar meer. Meer te zijn, meer te hebben.

De koning in zijn koets paradeert langs. De zijkanten van het beste hout, versierd met luxe goud. De koning schijnbaar zonder zorgen. De steenhouwer langs de weg kijkt naar de koning wensend dat hij zo rijk kon zijn.

Het is een hete dag en de zon staat hoog. Verblindend. De koning heeft er last van. De koning bezit alles. Maar wenst de zon te zijn. Niemand die meer macht heeft. Niemand die wijkt voor de zon.

De dag vordert, wolken verschijnen. Eén daarvan belemmert het zicht van de zon. Zijn licht verborgen. De zon wenst het wolkje te zijn. Vrij, luchtig, kan overal naartoe. Wordt niet gehinderd door iets.

Het waait die dag en het wolkje zweeft mee. Een berg blokkeert zijn pad. Het wolkje wenst de berg te zijn. Overstoorbaar, niemand die met hem kan dollen.

Het begint te regenen die dag, het water stapelt op en een rivier baant zijn weg richting de berg. De rivier stroomt zo langs de berg. Zonder enige moeite. De berg wenst de rivier te zijn. Onvoorspelbaar, maar krachtig, altijd stromend, geen richting, geen einde. Niet altijd op één plek.

De rivier stroomt door en door. En komt terug bij een steen. De steen is overstoorbaar. Het water doet hem niets. De steen zit vast langs de weg naast de rivier. De rivier wenst de steen te zijn.

De steen zit aan de kant van de weg met andere steen. Die één voor één bewerkt worden. Door de steenhouwer.

De steen is ontevreden, is altijd hetzelfde, wil creatief zijn in het leven.
De steenhouwer komt langs. Begint aan de steen te werken. Begint zijn dagelijkse ding te doen.
De steen wenst de steenhouwer te zijn.

Muziek.
Duisternis.
Gordijnen dicht.
Applaus.
Fin.