Ik weet nog…

Het begon al voordat ik een baantje had gezwommen, ‘Ja maar toen deden we dat anders, Greet’ Ik was aan het zwemmen tussen een groep mensen op leeftijd omdat ik ‘s middags nog naar school moest. Ik was alleen dus ik concentreerde me goed op wat er in mijn omgeving werd gezegd.

Na een tijdje kon ik een conclusie trekken over de groep mensen, ze vonden het leven ‘van toen’ allemaal beter, gemakkelijker of mooier. Een zei: ‘Ik weet nog toen ik zou oud was, toen sprongen we er gewoon in.’ Dit had waarschijnlijk betrekking op het meisje aan de kant dat aandacht probeerde te zoeken, wat er overigens dus wel gelukt is. Een ander zei: ‘Vroeger moest ik niet tien minuten later thuis komen hoor, dan had ik geen eten ‘s avonds.’ En zo gingen de gesprekken door.

Na het interpreteren van een aantal van deze gesprekken vroeg ik mezelf het volgende af: Wat was er vroeger zoveel beter dan nu? Ik kan me daar aan de ene kant niks bij voorstellen maar doordat de gesprekken zich voortzetten bleef ik er mee bezig en begon ik me eigenlijk af te vragen wat er nu zo veel beter is dan vroeger.

De gehele maatschappij mag dan namelijk wel socialer, innovatiever en gemakkelijker geworden zijn maar je kunt jezelf daarnaast wel afvragen wat voor problemen er hierdoor allemaal wel niet bijgekomen zijn. Denk hierbij aan het feit dat er steeds meer tieners en twintigers bij een psycholoog terecht komen, het verdwijnen van privacy en vergeet vooral niet de toegenomen sociale druk. Iedereen wil namelijk meer, meer en nog eens meer, toen dit me te binnenschoot kon ik de mensen om me heen eigenlijk wel gelijk geven. Het leven was vroeger niet zo stressvol en gepland als nu dat is namelijk van de laatste jaren.

Inmiddels had ik mijn laatste baantje afgerond en liep ik het water uit en toen viel het kwartje: De mensen in het zwembad hadden een leven zonder als deze ontwikkelingen en daarom dus een, zoals zij het noemen, een beter leven en eigenlijk kon ik ze wel een klein beetje gelijk geven…