Het recht om te sterven

Waarom maak jij je druk om iemand ander zijn leven? Wie ben jij om te bepalen of iemand moet leven of niet? Voel jij de pijn en het lijden van die persoon? Heb je met die persoon gepraat en naar zijn pijn en lijden geluisterd? Ik heb het tegen jou, Kees van der Staaij.

‘In Nederland vermoordt de dokter je,’ zo luid de titel van zijn opiniestuk aan Amerika. Ons Nederlandse euthanasie beleid is te liberaal, stelt de SGP-leider, maar nu is mijn vraag, op basis waarvan vind jij dat iedereen perse moet leven? Zit dat idee steevast in jouw hoofd? Heb jij dat idee ooit in twijfel getrokken? Of is het een kwestie van: waarom zou je, het is gewoon zo dat het niet normaal is om te kiezen voor de dood.

Maar waarom dan? We verlossen huisdieren uit hun lijden als een ziekte te ver gevorderd is of als er alleen nog maar pijn wordt geleden. Waarom is dit niet mogelijk voor de mens? Waarom moet er perse geleden worden terwijl dat niet nodig is?

Wordt er tegen euthanasie gevochten omdat het verandering brengt? Vergt het teveel moeite om open te staan voor iets dat een ander mens kan verlossen en helpen?

Het leven is soms één grote gevangenis. De overheid en de samenleving helpen ons met zijn structuur en regels, maar iemand vast houden tegen zijn wil als daar geen reden toe is is het tegenovergestelde van helpen.

‘Nu het fundamentele recht op leven wordt bedreigd in Nederland, is het tijd voor anderen om zich uit te spreken over de Nederlandse euthanasie-cultuur,’ zo schrijft hij. Het fundamentele recht op leven? Voor zover ik weet wordt het recht om te leven je niet afgenomen door de keuze te krijgen om niet langer te leven.

Wij als individu zouden allemaal de keuze moeten hebben om te sterven als omstandigheden te erbarmelijk zijn geworden. Dat we daarvoor met een dokter moeten praten en dat er voorwaarden aan verbonden zijn snap ik. Maar dat van der Staaij bij Amerika aanklopt in de hoop om ons euthanasiebeleid nog meer in te krimpen snap ik niet.