Groetjes uit Amsterdam!

Ik woon sinds een aantal maanden in Amsterdam. Top keuze als je het mij vraagt! En die toeristenplaag valt heus wel mee. Moet je maar niet met je bakfiets via het Anne Frankhuis naar je volkstuintje willen fietsen.

Het is echt genieten hier maar man wat je op de fietspaden meemaakt hier is ongekend. Maar echt. Om maar iets te noemen er zijn hier bromscooters en fietsers die preventief toeteren/bellen. Je schrikt je dus elke keer weer de pleuris omdat iemand je gaat inhalen. Kap ff ja toch! Haal mij gewoon in. En als je alle fietsers zo irritant vindt met je bromscooter, verkoop ‘m dan lekker. Of neem zo eentje met een helm. Of gaat je haar dan door de war?

Denk je eindelijk lekker de hele zomer in Amsterdam te vertoeven, vind je een vriendin die in Hoofddorp woont. Ja, het is niet anders. Gelukkig hoef ik maar twee stations verder met de Sprinter. Langer zou ik ook eerlijk gezegd niet trekken. Al die beteuterde blikken in de ochtend. Als je daar te lang naar kijkt ga je ook zo kijken. Of wat dacht je van alle mobiele Quasimodo ‘s om je heen. De wereld kan best zonder jouw Facebook update die voorzien is van een hip en fel gekleurd achtergrondje. Lekker weg die telefoon. En je highscores verbeter je maar lekker in de baas z’n tijd. Make the train great again!

Nu stap ik ook weleens in het weekend in de Sprinter. Dan word je, of althans ik, altijd aangestaard door dagjesmensen die voor een keertje de trein pakken. Ze kijken alsof ze een spook zien, terwijl ik in de spiegel gewoon een (zeer) knappe Indo zie met plaatjes op z’n armen. Raar. Ik staar altijd lekker terug. Want dat is cool.

Nu lijkt het misschien dat ik veel klaag, maar dat valt reuze mee. Dus slik je (digitale) commentaar maar weer in. Ik kan alleen niet tegen de bekrompenheid van mensen. Bijvoorbeeld boze fietsers omdat de Albert Heijn wagen aan het uitladen is. Let wel; door die wagen kan jij in de avond je kant en klare gehaktbal kopen, zodat je net op tijd bent voor Utopia of een ander slecht programma. En weet je ik vind het oprecht jammer dat het altijd zo’n zielige gebeurtenis is in de ochtendtreinen. Dus lach even naar elkaar en niet zo miepen. Je bent geen avondmens, je bent gewoon lui. Als ik glimlachend naar werk kan fietsen, kan jij zonder pruillipje in de trein zitten. Ik weet het zeker.