Game over! Continue?

Mijn leven voelt soms als een videospelletje waar ik heel erg slecht in ben, maar wat ik toch fanatiek blijf spelen. Elke keer opnieuw eindig ik op de bodem van de oceaan, tussen de spikes van de kasteelmuren of in de gloeiendhete lava. Elke keer opnieuw zie ik die 3 woorden op mijn netvlies verschijnen. Game over! Continue?

Ken je dat moment van zelfmedelijden waarin je denkt geboren te zijn voor ongeluk en verdriet? Dat is zonder twijfel een vaste factor in elke nieuwe week die ik probeer door te komen. Hiermee vraag ik niet naar opbeurende peptalks of steun, want eerlijk gezegd heb ik dat niet nodig. Ik ben gelukkig een rasoptimist en ik kijk de meeste dagen vrolijk door mijn roze bril naar al het dood en verderf in de wereld. Maar dat neemt niet weg dat het nog steeds net Call of Duty: Infinite Warfare om me heen is. Niet iedereen zal de logica in mijn hersenspinsels kunnen bevatten, maar er zullen vast genoeg mensen zijn die zich deels hierin kunnen vinden.

Met goede moed blijf ik hetzelfde level spelen. En soms begin ik zelfs weer bij het startpunt in de hoop dat de dingen die ik onderweg geleerd heb ervoor zullen zorgen dat het de volgende keer allemaal wat soepeler verloopt. En soms is dit ook het geval, maar op de één of andere manier kom ik toch weer in de knoop met de 6 meter hoge, vuurspuwende eind baas. En dan? Dan zie ik 5 verloren levens verder die 3 vertrouwde woorden weer staan. Game over! Continue?

10.. 9.. 8.. 7.. 6.. 5.. 4.. 3.. 2.. Yes! Ja. Ja, ik wil doorgaan! Ja, ik wil het allemaal nogmaals trotseren! Ja, ik wil die berg waarvan ik bijna zeker weet dat ik er alleen met een minimale hoeveelheid juice in mijn levensbalk overheen ga komen ook deze keer weer proberen te beklimmen! Ja, ik wil er ondanks alles toch het beste van maken!

Videospelletjes moeten je maar net liggen. Zelf ben ik opgegroeid met de PS en Nintendo. Mijn favoriete games zijn Crash Bandicoot en Tekken. Stiekem hoopte ik dat mijn ongeëvenaarde survival- en vecht skills op wonderbaarlijke wijze vertaald zouden worden naar mijn echte leven. En ik denk dat ondanks dat ik geen master jungle klauteraar of martial arts kampioen ben, de spirit van mijn characters een weg naar mijn kijk op het leven heeft gevonden.

Oh en dat gevoel wat je krijgt als je dat ene level (lees: levensprobleem) waar je zo slecht in bent uiteindelijk uit weet te spelen, of dit nou door het gebruiken van cheats is of met behulp van een vriend of vriendin, dat gevoel is onbetaalbaar!