Eurootje!

Er gaat geen dag voorbij of ik hoor hem op de radio voorbijkomen. Ik denk toch wel de stem die iedereen is gaan haten. Ons indoctrinerend. Ik heb het natuurlijk over meneer Eurootje! Man, wat irritant!
Broccoli is opeens geen broccoli meer, neeeee, het is een supergroente, gemaakt voor schippers op een binnenvaartschip. Dochtertje zit al kwijlend klaar en roept enthousiast ‘Broccoli!’. Wanneer ik thuis deze epische groente maak, hoor ik nooit enthousiaste stemmetjes. Het is een grote strijd om een millimeter groene stronk in hun strotten geduwd te krijgen. Je hebt er jaren El Quaida training voor nodig om die kids dusdanig onder druk te zetten, zodat ze het gaan leren eten. Man wat mooi!
Of witlof. Meneer Eurootje probeert ons als een noeste Jehova te overtuigen dat witlof lekker is! Maar dan bedoel ik goddelijk! Even wat hatseflatsen en voilà, de heerlijkste witlofsalade ooit! Natuurlijk kent iedereen die een beetje moeder of oma heeft gehad deze gerechten allang, meneer Eurootje verkondigd ze echter alsof ze nieuw in de bijbel bijgeschreven zijn.
Het mooiste moet nog komen. Een puber die ’s nachts thuiskomt en even de bak witlofsalade leeglepelt. Dat kan niet. Een puber kruipt of waggelt met een dronken kop naar de dichtstbijzijnde shoarmatent en vreet daar een kingsize kebab met drie emmers knoflooksaus daaroverheen gekotst. Ik heb nog nooit iemand horen roepen:
‘Hé, jongens, wat doen we? Even een lekker witlofsaladetje wegtikken bij mijn moeder?’
En dan alle vrienden met een vork in hun gestrekte arm.
‘Gast, nassen!’
Precies! Zo realistisch als een kikker in Elviskostuum. Man, wat absurd!
Het vervelendste is dat ik onbewust onbedoeld geïnfecteerd ben door die reclame. Geen ontsnappen aan de stem van meneer Eurootje. Wanneer ik nu door een supermarkt loop en ik zie iets van een euro, dan hoor ik die stem.
Eurootje!
Dan draai ik me verschrikt om. Dat indoctrinerende accent ook hier al?
Zie ik een zak nieuwe aardappelen liggen.
Man, wat lekker!
Wederom kijk ik in paniek om me heen.
Bij de laatste gang, waar de zuivel staat…
Wat gezond!
…voel ik me als een soldaat uit de loopgravenoorlog. Volledig gedesoriënteerd en waanbeelden.
Ik zie een pot pindakaas staan. G’woon lekker.
Goed eten. Daar houden we van!
De pot scheert rakelings langs een vakkenvuller. Ik roep de vliegende pot nog na.
‘Eurootje!’
Ik vlucht de winkel uit.
Goed eten zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik ruil de witlofsalade maar van nood in voor de shoarma… Man, wat lekker!