“ER IS IETS MIS MET MIJN HOOFD”

Op precies dezelfde dag, de dinsdag na Pasen, hadden zowel mijn moeder als ik een afspraak met een medicus. Zij ging voor de uitslag van een medisch onderzoek naar een ouderen specialist en ik moest voor controle naar de UWV arts. Deze dag markeert het begin van de weg die we nu samen afleggen. Allebei worstelen we al een poos met storingen in het denkvermogen, wat van invloed is op ons functioneren.
Vorig jaar vertrok ik voor herstel naar het buitenland, had mijn huis opgezegd, al mijn spullen verkocht of weggegeven. Privé spullen kon ik opslaan bij mijn ouders en mijn hond Luna kreeg op hun oude boerderij een eigen plek. Ze speelde al snel een fijne rol in het leven van haar nieuwe verzorgers. Een rol die door de uitslag van het onderzoek van mijn moeder ineens een wezenlijke betekenis krijgt.
“Er is iets mis met mijn hoofd” zei mijn moeder met enige regelmaat. Dit gaf aanleiding tot wat testjes en gesprekken bij de huisarts, maar leidde tot niets ernstigs. Tot mijn zus op een specialistisch onderzoek aandrong. De testjes werden uitgebreider maar mijn moeder wist ze nog steeds behendig en zonder problemen te doen. Wat wel opviel was dat ze vroeg of ze een bootje mocht vouwen van het blad met opdrachten. Uiteindelijk zou een MRI scan het verlossende antwoord moeten geven. Ze had de uitslag zelf al voorspeld; “Ik word dement”. Er is inderdaad iets mis en de uitslag Alzheimer is definitief. Wat een schok voor iedereen, want wie wil dit onomkeerbare vonnis nu horen.
Bij mij leverde een MRI scan geen vlekken of donkere wolken op. De storing in mijn hoofd is vooral te wijten aan de gevolgen van burn outs. Hoelang het herstel gaat duren is onbekend. De uitslag van de controle bij de UWV arts is niet veelbelovend. Mijn oude werk kan ik niet meer doen maar ik kan duwen en trekken waardoor het werken in een fabriek op lagere schoolniveau wel mogelijk is. Zo staat het letterlijk in het verslag van de arbeidsdeskundige. Dit motiveert wel om beter te worden moet ik zeggen. En het goede nieuws is ook dat deze uitkomst niet definitief hoeft te zijn.
Sinds een maand woon ik weer bij mijn ouders. Dit was eerst wel even slikken want wie keert er nu als vrije vogel terug naar het nest? Gelukkig is het een groot en warm nest waar ook gestruikelde vogels kunnen bijkomen van hun verre vluchten. Op basis van het gegeven dat we elkaar helpen, houdt Luna haar roedel bij elkaar. We leren denken met het hart en voelen met het hoofd. Dit kon voor ons maar zo het beste zijn.