Een wortel? Of een ei? Of koffie?

Waarom houden mensen van liedjes, en van series, en van films? Of dezelfde vraag, Waarom houden mensen van verhalen?

Ik denk, De lessen verpakt met entertainment, met een vleugje hoop en vergiffenis.
De mens is, maar wil altijd beter zijn.

Een grote misvatting is dat omstandigheden ons vormen. Het is de schuld van de sterren. Onze bedoelingen zijn allemaal voorbestemd. Door lot, of een hogere macht.
De eeuwenoude nature versus nurture debat. Heeft de natuur je verdoemd tot een voorbestemd lot? Of, dwingen je omstandigheden je iets te doen wat je helemaal niet wil?

Er is een derde weg. De gulden weg. Net als in een sprookje: het bed niet té groot, niet té klein. De pap niet té heet, niet té koud. Maar net daartussenin.

Daarvoor neem ik je mee in een verhaal, van een meisje en haar moeder in de keuken. En een pot met kokend water.

Het meisje tuurt naar het aanrecht. Er staan drie producten op.
Wortels, eieren, een pak koffie.

Moeder zegt, ‘Ik wil je iets leren over het leven, door midel van koken.’

En ze gooit de wortjeltjes in het water, kokend. Na een poos, haalt ze de wortels eruit.

‘Ze zijn zachter geworden,’ zegt het meisje.

Moeder zegt, ‘Het leven is net dit water. Het zal je proberen te vormen. Je kan net als wortels zijn in het leven. Het leven maakt je zachter.’

‘Slapper?’
‘Ja.’

Het water blijft borrelen.
Dan gooit moeder de eieren erin. Weer wacht ze, en na een poos haalt ze ook deze eruit.

‘Kijk. De eieren zijn harder geworden,’ zegt moeder. ‘Je kan net als eieren zijn in het leven. Het leven maakt je hard. Stug. Minder breekbaar.’

‘Maar het leven verandert je dus?’ vraagt het meisje.

‘Uh-huh,’ zegt mama. ‘Maar. Er is nog dit.’

En ze wuift naar de pak koffie. Ze scheurt het open, en stort een hoopje gemalen koffie in de pot met water. De deksel gaat erop.

‘En nu?’ vraagt het meisje. ‘Het leven kan je dus zachter of harder maken. Is dat de les, ma?’

‘Nee. Ik wil dat je iets anders wordt.’

Moeder haalt de deksel van de pot.

‘Ik wil dat je net koffie bent.’

Het meisje kijkt de pot in.

Ze zegt,‘Het water is nu bruin. Het is veranderd.’

‘Juist. Ik wil dat jij de verandering bent. Dat jij bepaalt wat er om je heen gebeurt.’

Ben je een wortel? Of toch een ei?
Maakt het leven je zachter, of harder?

Of besluit je de weg tussenin? Tussen lot en omstandigheden.
Ben je meer zoals koffie?
En beslis jij zelf wat je doet. Dat jij een keuze hebt. Dat jij doet wat jij wil. Dat jij de verandering bent.

Wees de verandering.