Don Leo & the Holy Playlist

White privilege beste mensen, is het onzichtbare effect voordeel te genieten van je ras of huidskleur. Olé, leuk onderwerp om je weekend mee te beginnen. Ons land wordt, zoals we weten, geregeerd door blanke mannen van middelbare leeftijd. In de media en politiek zijn dat respectievelijk Leo Blokhuis, een domineeszoon die als Almachtige Schepper de playlist van de publieke radio bepaalt, en Mark Rutte, een kruidenier die het begrip solidariteit kan wegbezuinigen met een glimlach.

Aardige blanken, dat wel. Don Leo Blokhuis, een man die de integrale Top 2000 uit het hoofd kan opzeggen en daardoor elke blanke Hollandse vrouw van middelbare leeftijd gillend kan laten klaarkomen, is veruit het beste voorbeeld van white privilege in Nederland. Hij heeft in zijn voorzienigheid besloten dat de wereld zwarte muziek nodig heeft; zijn eigen zoon heet Otis, en zij geprezen.

Als het Radio 1 Journaal wordt onderbroken door muziek, is dat omdat Leo denkt dat de vergrijsde luisteraar wel wat levenslust met een kleurtje kan gebruiken. Dat wordt dus ‘Happy’ van Pharrell. Presentatoren met een tint zijn echter zelf verbannen naar de nacht, en ook daar overgeleverd aan muzikale willekeur. Goh een jonge allochtone radiomaker, die verdient een muffe soulplaat van Percy Sledge op wie je je schoonmoeder nog (niet) zou neuken. White privilege, beste mensen.