Dag lieve Tijn
Lieve Tijn ik heb je nooit gekend maar ik weet wel dat ik diep maar dan ook echt heel erg diep respect voor je heb en ik weet zeker dat er nog miljoenen anderen zijn die daar exact op dezelfde manier over denken. Wat ik namelijk vanochtend las heeft me diep geraakt, je bent er namelijk niet meer en dat net na het feit dat je met jouw geweldige actie de een miljoen euro had bereikt… Het is zo raar gisteren feest en vandaag een dag van diep verdriet…
Je hebt er zo hard voor gewerkt en zo hard tegen gevochten maar helaas moest het zo zijn, de ziekte moest winnen ondanks dat je zo’n vechter was. Ik weet nog begin december toen ik voor het eerst over je hoorde via Radio 3FM, meteen keek ik tegen je op omdat ik het gigantisch knap vond dat een zesjarig jongetje met zo’n groot probleem het in zich had om zo iets moois te doen voor andere zieken.
Je initiatief heeft veel mensen tot actie gezet, duizenden mensen hebben speciaal voor jouw actie hun nagels gelakt of laten lakken, en zelfs daar hielp je keer op keer zelf aan mee. De actie was zelfs zo een groot succes dat je je eigen nagellak merk kreeg waarmee je nog meer geld kon ophalen. Iedereen lakte mee meisjes, jongens, mannen, vrouwen, bn’ers zelfs in de politieke wereld deden er mensen aan mee. Het is gewoon niet eerlijk dat dit mooie en goede doel zo heeft moeten eindigen voor jou, jij had namelijk zo veel kunnen bereiken in jouw leven, dat weet ik zeker. Ik ken namelijk weinig jonge kinderen die ondanks dat ze ziek zijn zichzelf zo inzetten voor anderen ook al weten ze zelf dat zij niet meer zullen profiteren van de opbrengst. Nogmaals respect!
Ook weet ik dat jij iemand was waar bijna 75 procent van alle mensen in dit klein kikkerland een groot voorbeeld kunnen nemen. Jij hebt ons namelijk laten zien dat je het beste van het leven moet maken omdat het zo voorbij kan zijn, je hebt ons laten zien dat je hoe ziek je ook bent je toch een hele hoop kan bereiken en dat je niet bij de pakken moet neerzitten wanneer het einde nabij is.
Diep respect…
Rust zacht lieve Tijn…