Blond & Links

“Joh, heb je gehoord van de vader van Laura?”
Ik kan zijn gezicht niet zien, maar de toon in zijn stem en zijn blonde haar doen vermoeden dat hij een wijsneuzerig exemplaar heeft. Ik weet niet precies hoezo de ene neus meer wijst dan de andere, waarom alle spreekwoorden met neuzen over betweters gaan, en hoe je zoiets vanaf de achterkant kan zien.
“Nou. Die betaalt dus maar tachtig euro per maand aan leefgeld. Táchtig.” De persoon links van Blond maakt een klagend uitademend geluid.
“Daar kan je niet eens kleren van kopen.” Zegt Links. Ik probeer niet te luisteren naar dit gesprek, ik vind het nu al irritant. Je mag blij zijn dat je iets krijgt. Strijd voor wat je niet hebt en dank voor wat je hebt, denk ik dan.
“Ja. En toen ze klaar was met studeren, kreeg ze meteen niks meer. Niks. Geen euro. Sjonge.” Blond haalt luidruchtig zijn neus op. Misschien kan de vader van Laura geen pindakaas betalen als hij haar dure kleren betaalt. Weten wij veel.

Ik probeer Blond beter te observeren, maar krijg niet veel meer te zien dan een oorlel en wat speeksel. Hij niest richting het gangpad. Zonder zijn hand voor zijn mond te doen. Hij sproeit zijn besmette spetters rechtstreeks de lucht in. Ik probeer niet teveel in te ademen.
“Ik word steeds meer verkouden. Ik was net niet verkouden. Nu wel.” Blond gaat verder.
“Laatst was ik ook verkouden. Kut he.” Blond heeft een zwaar leven.

We stappen de trein uit en wandelen richting een ander station. De nachtlucht is warm en prettig. Ik durf weer te ademen. We kopen drinken en proberen onze plas op te houden.
Voor ons loopt een jongen. Hij zet een stap op de roltrap, en ontdekt dat deze niet werkt. Nog een stap, iets langzamer. Na zijn derde stap blijft hij stil staan. Ik zie zijn lichaamshouding veranderen in een soort pure ergernis. Wat er uit zijn mond komt, moet de aller hardste zucht zijn die station ’s-Hertogenbosch ooit heeft mogen horen. Ik schiet in de lach. Ik wist niet dat een niet-werkende roltrap je avond zo kon vergallen. Zeker niet als het de roltrap is die naar benéden gaat. Wát een problemen.

Het is Blond. Ik had het kunnen weten.