Binnendijkfeest Monnickendam

Leuk hoor, zo’n dorp met een feest, reageerde mijn zusje op Facebook op de foto’s van het Binnendijkfeest, maar wij weten wel beter. Het was een verpletterend goed eindejaars schoolfeest waar menigeen nog lang over zal napraten. Tout le monde was er en de optredens van de kinderen konden met gemak wedijveren met menige festival line-up. De dress code gala was helder, maar verstrekkend. De dames zagen er allemaal prachtig uit, maar onder de heren was er sprake van een enigszins nerveuze rivaliteit. Het gonsde steeds maar rond, wie er zich nu toch in de beste outfit had gestoken. En ik moet toegeven, iedereen had serieus zijn best gedaan, sommigen aangespoord door Facebookberichten, anderen door hun echtgenote, maar er waren er maar zeer weinigen die gewoon in hun vrijetijdskloffie of erger nog, in hun werkkleding durfden te verschijnen, waar op zich ook wel weer veel moed voor nodig is, dat begrijpt iedereen, maar dat was niet waar het hier om draaide. Alle ogen waren gericht op het zoeken naar de winnaar. Aan dat gespeur kwam onmiddellijk een einde toen de Pac-Manman zijn intrede deed. Wat een gedurfd concept, wat een stijl, wat een bravoure! Wat mij persoonlijk direct opviel was de volslagen niet geacteerde nonchalance, waarmee hij voluit aanwezig was. Hier stond een winnaar eerste klas. Wij dropen af en gingen aan de drank. De hapjes waren ook lekker en ik wil natuurlijk niemand te kort doen, maar ik vond de saucijzenbroodjes en de hamburgers wel onovertreffelijk lekker. De rest heb ik niet geproefd, maar wat doet dat er toe. Van de optredens wil ik nog wel graag een eervolle vermelding toesteken aan Joep en Wilfred, die met gemak de hele zaal platspeelden en dan ook zeer terecht in de prijzen vielen. Gelukkig won Sofieke ook nog een prijs en konden wij opgetogen weer naar huis toe, nog nagenietend van al het feestgedruis en verlangend uitkijkend naar het moment dat we onze schoenen konden uittrekken. Het was een zeer geslaagd feest en het was leuk om iedereen weer even te spreken en te bekijken. Want zien en gezien worden, daar draait het toch om in het leven.

Ate Vegter, 1 juli 2017

voor alle verhalen:
www.atevegter.wordpress.com