Aangenomen ! Of, ehhh, toch niet ?

50Plus. Je hebt werk, maar door de toekomstverwachting op jouw locatie, solliciteer je je een ongeluk. Een enkele keer mag je op gesprek, maar daarna volgt de ‘nette’ afwijzing altijd snel. ‘De andere kandidaat paste toch net nog even wat beter in het profiel’, zegt men.
Aan je CV ligt het niet. Die is prima. Ook beschik je over een goed arbeidsethos, bent gemotiveerd- en hebt een: ‘handen uit de mouwen steken’, mentaliteit. Je bent ook zo goed als nooit ziek geweest. Wat zou je als werkgever nog meer willen ?

Maar dan is het zover. Op een managementfunctie hadden 98 mensen geschreven. Bij het externe bureau zit je bij de tien die daar op gesprek mogen komen. ‘Je brief is fantastisch’, krijg je al direct te horen, ‘en je CV is ook prima’. Dat geeft hoop. Het gesprek duurt drie kwartier. Daarna weer naar huis. Je hebt er weer best ver voor moeten reizen. Maar goed, dat heb je er voor over. Tot je verrassing deelt het bureau je twee dagen later mee, dat je bij de vier zit die door zijn. Het is al iets om trots op te zijn, maar ook loopt de spanning op.

Enkele dagen later op gesprek kiest men voor jou. Jij wint en bent degene die voor de baan uitgekozen is. ‘Je hebt het echt goed gedaan’, voegt men je nog toe. Thuis kun je je geluk niet op. Er kan weer gelachen worden. Je voelt je weer prima. Je danst weer door het leven. Het daarna volgende arbeidsvoorwaardengesprek verloopt zonder problemen. De overige formaliteiten ook. Wel volgt er nog een screening, voordat de beslissende handtekening gezet kan worden.

Na zo’n twee weken ligt de uitslag daarvan bij het bureau. Die stuurt het naar de werkgever en jou. Alles is in orde, behalve dat je ooit eens, zo’n tien jaar geleden ontslag hebt genomen bij een werkgever in verband met verschil van inzicht op uit te voeren werkzaamheden. Werkloos ben je er niet door geweest want je zorgde er wel voor dat je gelijk werk weer had.

Weekje later komt antwoord van werkgever: Het gaat niet door…
Nadat men je uitgekozen had, kwam men tot bezinning. Had men soms in een langdurige vlaag van verstandsverbijstering een 50plusser uitgekozen ? Ze leken wel gek. Gelukkig konden ze nog aan je ontsnappen door dat ontslagpuntje van tien jaar terug.
Dat dit voor jou zelf nu een zwaar persoonlijk drama wordt ? Ach, wie zit daar nu mee ? Voor jou tien leukere en jongere meiden toch ?

Tsja, beste mensen, en zo enorm moeilijk is het voor 50 plussers op de arbeidsmarkt.
Leuk, hé, dat zogenaamde ‘doorwerken’, tot je zeventigste…