13 Reasons Why maar dan anders

Vanaf vandaag is op Netflix de nieuwe serie ‘To the Bone’ te zien. De serie gaat over een meisje, gespeeld door Lilly Collins, dat anorexia krijgt. De afgelopen jaren zijn er natuurlijk wel meer van dit soort series, films en documentaires verschenen maar deze is volgens de media toch anders dan andere. De serie zou volgens deskundigen hetzelfde imitatie effect kunnen hebben als ‘Thirteen reasons Why’, de serie waarin een meisje door middel van tapes duidelijk maakt waarom zij een einde aan haar leven heeft gemaakt. Wat ik me vooral afvraag is waarom juist deze twee series tot imitatiegedrag kunnen leiden. J

a, het is bij ‘Thirteen reasons Why’ ook echt wel gebeurd maar dat werd van te voren al gezegd… Volgens mij komt het imitatiegedrag dan ook niet voort uit de series maar meer vanuit de ophef die er van te voren over gemaakt wordt, de film ‘Spijt’ waarin een jongen zelfmoord pleegt heeft toch ook niet tot imitatiegedrag geleid en dit geld eveneens voor films zoals ‘New kids’ Ik denk dus persoonlijk dat de media een grote rol speelt in het zaaien van angst voor series, door waarschuwingen te geven zoals het feit dat je een bepaalde serie beter niet kunt kijken omdat je zelf misschien ook in dezelfde situatie zit, het is gewoon kant en klare onzin want anders zou je niks meer kunnen kijken. Elke week verschijnen er namelijk series, films en programma’s op de markt die tot imitatiegedrag kunnen leiden, maar volgens mijn kun je alles wat je voorbij ziet komen op televisie wel imiteren maar alleen omdat dit misschien wat realistischer is en omdat het daarnaast ook nog eens voor de jeugd is wordt er meteen een hele hoop ophef over gemaakt wat nergens voor nodig is.

Misschien kent u de serie ‘Flodder’ van vroeger nog wel, deze serie ging over een groep aso’s in een villawijk en werd daarnaast ook door veel jongeren bekeken. Is in de periode dat Flodder op de Nederlandse televisie te zien was het aantal asociale jongeren flink gestegen? Nee, dat komt omdat de meeste mensen wel onderscheid kunnen maken in wat wel of niet goed is om te imiteren. Natuurlijk is het bij deze series wel ietsjes anders maar ik vind niet dat er alleen maar gezegd moet worden dat je, wanneer je in een vergelijkbare situatie zit, de series beter niet kun kijken er mag namelijk ook gerust vaker vermeld worden dat het juist slim is om de serie dan te kijken omdat ze ook een ‘Wakeupcallwerking’ kunnen hebben toch?