Verdriet en angst.

Voor veel mensen is Pinksteren een uitgelezen kans om een weekend weg te gaan. Te genieten van die vrije dag, niet wetende wat het eigenlijk betekent. Wij Christenen vieren dat de Heilige Geest in ons kwam wonen, 40 dagen na de Hemelvaart.
Dit weekend was voor sommige dat heerlijke vrije weekend. Het was daarnaast ook nog eens prachtig weer.
Helaas was het voor veel mensen ook het weekend wat ze niet hadden kunnen voorstellen in hun ergste nachtmerrie. Op donderdag bleek Savannah (14) uit Bunschoten Spakenburg vermist te zijn. Op vrijdag lijkt zij te zijn gevonden in een sloot in Achterveld, blijkt dat het lichaam van de -eveneens 14 jarige- Romy uit Hoevelaken te zijn.
Als op zondag blijkt dat Savannah’s lichaam ook gevonden is, ook in een sloot, lijkt de wereld de wereld niet meer.
2 jonge meiden, in de bloei van hun leven, omgekomen door verschrikkelijke misdrijven.
Ik vraag me dan nog wel af of het überhaupt nog fijn is om te leven. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van het leven, van de mensen, de dieren en de natuur. Maar ik bedoel, als we zo in angst moeten leven, wil je dat dan nog wel?
Overal waar ik nu loop denk ik aan de meisjes. Elke sloot die ik zie herinnert me aan hun. Mijn moeder zou zeggen, je lot kun je niet ontlopen. En daar denk ik dan maar aan.
Wat een verdriet voor de familie en vrienden van Romy en Savannah. Ik hoop van harte dat de meisjes niet teveel hebben moeten lijden en dat de daders gepakt worden en gestraft worden. #@(! Recht systeem, laat je please van je beste kant zien. Het kan toch niet. 14 jaar oud waren ze. 14 jaar. Ongelofelijk.