Tabee, Groot Dictee!

Nu het gejeremieer en het geweeklaag enigszins is verstomd, buigen allerhande begenadigde taaladepten zich over het congé van het Groot Dictee der Nederlandse taal; de hele santenkraam werd zomaar stante pede bij het oud vuil gezet en naar sint-juttemis verwezen – inclusief flamboyante babyboomers als Philip Freriks en de linguïstische beroepsbeoefenaars van de jury.

Deze anachronisten van weleer orakelden welbespraakt over het armaggedon van het Nederlands, terwijl het przewalskipaard nietsvermoedend een afgedankt bidet leeglebberde in de Mazurische Laagvlakte – gevuld met trappistenbier bereid door toegewijde monniken in wijde pijen, met tonsuren à la Philip Freriks.

Millenials daarentegen, ordonneren liever skinny jeans via een smartphone-app, middels korte kretologie automatisch aangevuld door dyslectische spellingstechnologen uit de Silicon Valley. Onderwijl puilt de Dikke van Dale uit van neologismen als ‘treitervlogger’. ‘Too little, too late’, klonk het uit de krochten der sociale media. ‘Dit was de max. Tabee, Groot Dictee!’