Partijtje

Er waren eens drie jongens. Mark, Alexander en Sybrand. Graag zouden ze samen een partijtje geven. Alleen, ze zochten nog klasgenootjes die wilde komen.
Ze begonnen met Jesse, de jongste van de klas. De drie wilden hem er graag bij hebben. Hij was namelijk stoer, jong en had lef. Helaas zei hij af:
‘Hoi Mark, Sybrand en Alexander. Ik vind het heel lief, maar ik vind het ook belangrijk dat kinderen van andere klassen mogen komen. Die mogen namelijk ook best bij onze klas horen. Daarom kom ik niet. Groetjes, Jesse.’
‘Hè jammer.’ Zei Mark.
‘Ja, echt stom van Jesse.’ Zei Sybrand.
‘Gelukkig zijn er nog andere klasgenootjes die vast willen komen.’ Zei Alexander. De drie keken weer naar de lijst.
‘Zullen we Gert-Jan uitnodigen?’ Vroeg Sybrand.
‘Nee, die is stom.’ Zei Alexander. ‘Is Emile niet leuk om erbij te hebben?’ Suggereerde hij meteen.
‘Die wil alleen komen als Mark er niet bij is.’ Zei Sybrand. Mark was daar een beetje bedroefd over. ‘Lodewijk zou vast wel willen.’ Zei Mark.
‘Nou, jij deed anders best gemeen nadat jullie zulke goede vrienden waren. Hij is daardoor echt minder populair geworden en wilt even geen feestjes meer.’ Zei Alexander.
‘O ja, dat is waar.’ Grapte Mark. Alle drie moesten even kort lachen. Eigenlijk vond ieder Lodewijk een beetje zielig, maar in een groep heb je toch een lulletje nodig dachten ze.
‘Maar wat als hij niet wil? Moeten we alvast kijken naar andere klasgenootjes?’ Ze kwamen nu bij de minder populaire klasgenootjes.
‘Marianne?’ Vroeg Alexander.
‘Nee, die wil alleen als Sybrand weg gaat en Jesse komt.’ Zei Mark.
‘Henk?’
‘Nee, dat wordt zo’n stomme verjaardag met koffie en advocaatjes.’ Zei Sybrand.
‘Klopt. Wij willen bier drinken en blowen.’ Zei Alexander.
‘Kees?’ Opperde Sybrand.
‘Nee, dan moeten we om twaalf uur al stoppen met het feest want dan is het zondag. Misschien één van die nieuwe? Dat oude vriendje van Lodewijk of die hele slimme die een klas heeft overgeslagen?’ Zei Alexander.
‘Nou nee, want die ene wil alleen met andere klassen spelen en die andere gebruikt alleen maar moeilijke woorden.’ Zei Mark. Er stond nog wel één naam, Geert, maar daar waren ze het over eens. Die mocht echt niet komen. Hij was namelijk, op Mark na, het meest populaire klasgenootje. Mark en Geert kregen ruzie in een groepsopdracht en vanaf toen waren het rivalen. Sybrand en Alexander vonden hem ook stom. Liever gingen ze om met Mark. Want die was het meest populair. Uiteindelijk gingen ze toch maar met z’n drieën een partijtje vieren.