Leg dat ding gewoon even weg joh

Om dit te snappen, moet ik eerst even de aanleiding van mijn verhaal vertellen. Ik werk achter de bar in een gezellig bruin café in de Amsterdamse Kerkstraat. Onlangs zat daar nog een Zweedse expat. Wij hadden een gezellig gesprekje over ditjes en datjes. Zoals een barman het betaamt met zijn gasten. Nadat verschillende onderwerpen de revue hadden gepasseerd kwamen we uit op smartphones. Meneer was het niet met mij eens toen ik zei dat ze die dingen moeten verbieden in de bioscoop.

Er is toch niets hatelijker dan het licht van een smartphone in je gezichtsveld. Het is zorgwekkend. Waarom kan men tegenwoordig. Ik ben onlangs naar Guardians of the Galaxy Vol. 2 gegaan. Geweldig leuke film, maar deel 1 is beter. Ik dwaal af. De vent naast me zat gewoon rustig even te pokeren. Toen ik hem verzocht dit ergens anders te gaan doen verontschuldigde hij zichzelf en ging op dezelfde voet verder. Ik snapte er echt geen bal van. Later ging er iets verderop in de zaal iemands telefoon af en zij nam rustig even op. “Hey schat, ik kan eigenlijk niet praten want ik zit in de bios.” Nee, je kunt absoluut niet praten, dit is totaal onwenselijk gedrag!
Ik zal de laatste zijn die zegt dat een smartphone onnodig is. Ik heb voor een van de grootste smartphoneconcerns ter wereld gewerkt en ik ben ook nog eens een mediastudent. Dus smartphones horen in mijn dagelijks leven. Toch kan ik zonder problemen mijn telefoon uren negeren. Dit is voor velen echter te moeilijk.

Terug naar meneer aan de bar. Toen ik mijn frustratie uitte zei hij dat het niet aan mij was om de regels te bepalen. Ik mocht niet vertellen wat wenselijk was en dat in onze huidige maatschappij is het gewoonweg normaal om altijd maar online te zijn. Zo hoort het nou eenmaal. Trends veranderen en dit is het nieuwe beeld van de samenleving. Ik stond met mijn mond vol tanden. Ik, als bijdehandse, doch goedlachse, Amsterdamse bartender, wist hier geen antwoord op te geven. Ik weet zeker dat ik alvorens de film begon een groot scherm zag met: “Telefoon uit en in de broekzak.” Bepaal ik de regels dan? Het daalde pas later in dat de heer tijdens ons gesprek constant op zijn smartphone zat te kijken. Ondertussen vergeleek hij mij met zijn grootvader. Ongelooflijk, hoe verslaafd wij zijn aan onze technologie.