Lammetje

Er was eens een heel mooi meisje. Ze was nog mooier dan alle prinsesjes die we nu kennen. Ze woonde in een piepklein huisje, in een piepklein stadje, in een piepklein landje aan de zee. Ze heette ook Piep, tenminste, iedereen noemde haar Piep, want haar echte naam was een groot geheim. Sommige mensen dachten wel dat ze wisten hoe het meisje echt heette, maar dat kon niet want het was geheim. Niemand wist hoe het precies zat en Piep zelf gaf er ook niks om. Toen Piep geboren werd kreeg ze een heleboel knuffels, net als alle andere kinderen en ze sliep met alle knuffels in bed, net als alle andere kinderen. Tot op een avond haar ouders haar niet meer konden vinden tussen alle knuffels, zoveel lagen er in bed, een hele grote berg.
– Piep, waar ben je, riep haar mama,
– Piep, waar zit je, riep haar papa.
– Hier, zei Piep, hier ben ik, in de stoel.
De mama en de papa keken om en warempel ja, daar zat Piep in de stoel met het schapenvachtje met haar favoriete knuffel, Lammetje.
– Waarom lig je niet in bed? vroeg mama.
– Waarom zit je in die stoel? vroeg papa.
– Och, zei Piep, ik wilde even met Lammetje alleen zijn, want hij is mijn favoriete knuffel.
– Maar het is al lang bedtijd schatje en je moet nu wel gaan slapen, zei mama.
– Dat is goed, zei Piep, maar dan moeten alle knuffels uit bed, want ik wil alleen met Lammetje slapen.
En zo verhuisden alle knuffels naar zeven emmers die om het bed stonden en alleen Lammetje mocht mee in bed. En omdat het anders zo’n kale bedoening was mochten Varken, Olifant, Beer en Bolleke aan het voeteneind zitten. Maar ze moesten wel stil zijn.
En zo ging het jarenlang goed tot het mis ging.
Piep ging met papa en mama en Lammetje naar de grote stad en aan het eind van de dag was Lammetje weg. Niemand heeft Piep ooit zo zien huilen en iedereen kon het horen. Ze liepen nog de hele weg terug, maar Lammetje werd niet meer gevonden en alles was verprutst. En papa kocht nieuwe lammetjes, maar die konden niet tippen aan Lammetje 1, want nu Lammetje er niet meer was werd hij Lammetje 1 genoemd. En later, heel veel later kwam Beertje gelukkig, om Piep te troosten en Beertje was het liefste beertje maar Lammetje 1 werd nooit vergeten. En Lammetje 1 was nog nooit zo aanwezig als sinds hij verdwenen was.

Ate Vegter, 28 juni 2017

voor alle verhalen:
www.atevegter.wordpress.com