Ik zal je nooit vergeten

De serie ‘13 reasons why’ is op het moment enorm in opspraak. Het gaat over een meisje die dertien tapes heeft gemaakt over waarom ze zelfmoord heeft gepleegd. Het bezwaar tegen de Amerikaanse tienerdramaserie is dat mensen geïnspireerd kunnen raken door de manier waarop de hoofdrolspeelster uit het leven stapt. Zelf ben ik juist erg geraakt door de serie, want ik herkende helaas veel dingen.

Op de middelbare school zat ik bij elke les Engels naast een meisje. Op het eerste gezicht was ze erg verlegen, maar na een tijdje raakten we toch aan de praat en konden we het zelfs goed met elkaar vinden. Ze vertelde dat de band met haar ouders zodanig slecht was, dat ze op zichzelf woonde. Daarbij heeft ze een keer laten doorschemeren dat ze bang was voor haar vriend. Wat ze daarmee bedoelde, werd pas echt duidelijk toen ze te laat kwam bij het eindexamen met een blauw, gezwollen oog.

Hierna ben ik meteen naar mijn mentor gestapt en heb ik gevraagd om hulp voor haar. Hij nam mijn verhaal heel serieus en beloofde een gesprek met haar aan te gaan, alleen moest zij er zelf natuurlijk wel over willen praten. Dit deed zij niet, zoals te verwachten was en zo kon mijn mentor verder weinig doen. Na nog een voorval ben ik hem en een andere docent nog een keer om hulp gaan vragen. Hier kreeg ik steeds het antwoord dat zij zelf haar verhaal moest vertellen, omdat het tot die tijd alleen speculaties waren. Na een korte tijd samen in de klas gezeten te hebben, zijn het meisje en ik naar verschillende vervolgstudies gegaan. Een halfjaar geleden hoorde ik dat ze zelfmoord heeft gepleegd.

Deze column schrijf ik nu voor haar, omdat ik weet dat zij zou willen dat andere mensen wel op tijd geholpen worden. Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat dit bijzondere meisje niet de hulp kreeg die zij nodig had, door een paar stomme regeltjes.. Hopelijk begrijpen veel mensen, die de serie ’13 reasons why’ gezien hebben, dat het een groot probleem is. De stap naar hulp in Nederland is namelijk veel te groot. Je zou toch verwachten dat een docent wel meer kan doen voor zijn leerling? De werkelijkheid is dat we zulke mensen, die nergens anders heen kunnen, gewoon in de kou laten staan en daardoor tot een beslissing drijven die onomkeerbaar is.