Ik ben rijk

Ik voel een warme gloed van tevredenheid door mijn lichaam gaan. Of het nu komt door de dankbaarheid die ik voel omdat ik mag doen wat mijn passie is, of door de simpelheid van een kat op schoot, warme koffie in handbereik en het geluid van de regen tikkend op het raam; ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik dit gevoel tijdenlang niet ervaren heb buiten mijn wekelijkse yoga-uurtje om.

Mijn gevoel van tevredenheid wordt meestal overstemd door een gevoel van ‘het is niet goed genoeg’. Want er is altijd wel ergens een leuker huis, leuker feest of mooiere outfit. Mijn versie van ‘ik’ kan altijd beter. Toch?

Het is dan ook niet heel gek dat ik pas mijn haar heb laten verven, waarna ik drie dagen huilend thuis heb gezeten. Het resultaat was afschuwelijk. Wat was er ook alweer mis met mijn eigen haarkleur?! Het gevoel van ‘het is niet goed genoeg’ had gewonnen van de tevredenheid en me naar de kapper gestuurd. Om mijn haar behoorlijk te laten verpesten.

Interessante les. En met 60 euro ook een dure les. Of…?

‘Tel je zegeningen’ klinkt misschien oubollig. Maar ‘t werkt als een tierelier. Althans, het behoed mij van een knaloranje coupe de volgende keer. Hoop ik.

‘Het komt wel goed’, zegt de kapster, als ze met haarverf in een dieprood tintje de schade probeert te beperken. ‘Het is al goed’, is wat mijn yogajuf altijd zei, wat nu een van mijn lijfspreuken is geworden. Want ik realiseer me welk inzicht ik heb verkregen door deze ervaring. Dat alles allang goed is zoals het is.

Ik kijk om me heen en geniet intens van alles wat is. De kat, knorrend op schoot. Een ochtendkus. M’n kop koffie. De hele dag m’n favoriete sloffen aan. Rood haar staat me best goed.

Misschien 60 euro lichter, maar ik voel me zoveel rijker.