Het Veerse Gat

We zijn weer thuis. Dat heb je met Pinksteren. Is maar twee dagen. Even er tussenuit. Het woord zegt het al. Het was prachtig weer. Aardig wisselvallig, zodat je wel tien keer per dag blij bent dat de zon doorbreekt. We hebben leuke uitstapjes gemaakt, onder andere naar Veere. Wie kent het niet, het lied van Jaap Fischer:
Veere recreatiestad, hé, waar is het Veerse Gat? Het Gat is dicht, de haven ligt voor joker etc. Prachtig lied waarin ook de naijver tussen Leiden en Delft mooi bezongen wordt, zonder die expliciet te benoemen. Daar houden wij wel van. Ze waren er ook krabben aan het vangen, wat ik nog wel interessant vond om te zien, echt hele grote krabben. En we hebben er lekker gegeten, ik mag wel zeggen héél lekker gegeten, al is het soms niet gemakkelijk om vier kids aan tafel te laten zitten. Ik bedoel zitten. In Veere hebben we heel lekker geluncht en in Renesse hebben we gisteravond gegeten bij Zuid Zuid West. Het was er heel erg druk, maar we konden de auto’s goed parkeren en er was een tafel voor vier met daar pal naast nog een tafel voor de kinderen. Zoveel geluk heb je maar zelden. De bediening was jong, snel en attent. Mijn lief had, goed georganiseerd als zij is, een plastic box met knutselspullen meegenomen, waar de kinderen heel lang zoet mee warem. Totdat iedereen even van tafel was en klaar en de box in beslag werd genomen door een van de onwetende personeelsleden, die dacht dat-ie van de zaak was, want wie neemt er nou zoiets mee als je uit eten gaat. Ik bedoel maar, mijn lief dus. We stonden niet op dezelfde camping als onze vrienden, maar daar zaten we wel steeds, omdat die veel mooier en ruimer was en met een zwembad en zo. En nu hebben we voor volgend weekend ook geboekt. Ja, zo gemakkelijk gaat dat en we hebben de caravan er maar laten staan. Dat kon ook allemaal. Maar thuis is ook goed. Geen betere camping dan je eigen thuis, met de lekkerste koffie tegen fatsoenlijke prijzen en een grasveld om jaloers op te zijn, lekker aan het water en een heerlijk bed waar je gewoon kunt slapen zoals je gewend bent. Dat blijft toch altijd het lekkerste van kamperen: thuiskomen alsof er niets aan de hand is. Is er ook niet gelukkig.

Ate Vegter, 5 juni 2017
www.atevegter.wordpress.com