De opvouwbare auto

Het begon eigenlijk vanzelf. Ik had het niet eens in de gaten. Hij was er al voor ik hem bedacht. Ik zat gewoon een beetje te pielen met een stukje papier, een beetje origami zeg maar en toen opeens was-ie er. Ik had een auto geknutseld. Ik houd helemaal niet van knutselen en ben er ook niet goed in, want je moet altijd naar van alles op zoek en ik ben altijd alles kwijt, maar toch, daar stond hij. Ik vond hem gelijk mooi en heel praktisch. Mooie rechte hoeken, net als mijn eigen trouwe Volvo en met mooie lijnen. Alleen een beetje aan de kleine kant. Dat heb ik opgelost door hem nog iets meer uit te vouwen, zodat ik er goed in paste, want je wilt niet in een Canta over straat, toch. Voordeel is dat ik hem zonodig nog iets verder kan uitvouwen, wanneer de kinderen naar paardrijden moeten of zo. In het begin is het wel even wennen en je hebt er ook wel veel bekijks mee, maar dat went snel genoeg, ik zei het al. Waar ik wel heel lang over deed was het parkeren afleren. Dat is zo’n ingesleten gewoonte, dat je de stad in gaat en een parkeerplaats zoekt, dat het echt een hele tijd duurde voor ik mij realiseerde dat ik hem in de stad ook gewoon weer kon opvouwen. Wel iedereen eerst laten uitstappen, maar dan is het ook in een wip gebeurd. Het gaat echt een stuk gemakkelijker dan zeg maar het 1-2-3-systeem van een vouwwagen, maar die valt naar mijn idee überhaupt niet in de categorie gemakkelijk. Voordeel is dat je hem opgevouwen in je zak kunt steken en na het winkelen niet naar je auto op zoek hoeft. Je vouwt hem uit en hopla, je kunt naar huis. Thuisgekomen laat ik hem nog wel eens op straat staan, maar dat is niet echt nodig en bovendien, dat moet ik wel toegeven, bestaat er het risico dat hij wegwaait of dat iemand er even mee gaat joyrijden, want sleutels zitten er niet op en iedereen vindt hem leuk. Wel blijft één probleem hetzelfde, of je hem nu parkeert als een gewone auto of opvouwt en mee naar binnen neemt: wáár heb ik hem gelaten?! Handig dus om daar een vast plekje voor te zoeken, bij je telefoon of zo, die kun je immers ook in je zak steken.

Ate Vegter, 17 juni 2017

voor alle verhalen:
www.atevegter.wordpress.com