De deur

Het is een mooi stukje rijden. Het gaat in ieder geval de goede kant op. Richting Rotterdam, langs de Kuip en dan verder, je kent dat wel. Of misschien ook niet. We rijden een beetje in de file, maar wat geeft het? We rijden en we gaan hard genoeg. En we gaan naar het goede doel: Renesse. Hoe lang is het geleden dat ik daar voor het laatst gekampeerd heb? Ik weet het nog precies. Het was 1972, ik was 19 en ik kreeg nieuwe tanden. Ik zal je niet vermoeien met wie er toen allemaal waren, want dat ben ik vergeten. Ik weet alleen nog dat we gingen dansen en drinken. Er was een heel coole disco, met twee dj’s, een met krullen en een blonde, stoer als de jongens van Golden Earring zelf.

Nu zit er ook veel jeugd in Renesse, ook op de camping waar wij een plekje hebben en ook precies tegenover dat plekje. Ze zitten uitgebreid te kijken, wanneer ik kom aanrijden en de caravan op de juiste plek ga manoeuvreren. Er zitten nog meer mannen te kijken. Ik weet zeker dat ik niet ga uitstappen om te kijken hoe het gaat. Ik zet hem in een keer goed neer. Dat is het plan. Lief stapt uit en geeft aanwijzingen. Het duurt even, maar dan staat hij perfect. Ik stap uit en kijk naar de jongens: ‘Eerste keer dit jaar!’ roep ik triomfantelijk. Dan kijk ik naar de caravan. Hij staat precies goed en helemaal recht. Alleen zit de deur niet aan deze kant. Ik wijs en zeg: ‘De deur! Waar is de deur?’ Ik begin te lachen. Ik heb nooit aan die deur gedacht. De deur zit aan de andere kant, tegen de heg. De caravan staat mooi recht maar we kunnen er niet in. De jongens lachen nu ook: ‘Ja, wij dachten al. ‘

Het ijs is meteen gebroken en ik koppel de caravan los en we zetten hem samen met de jongens op de goede plek, aan de andere kant tegen de heg. Iedereen heeft nu meegelachen en we voelen ons hier gelijk helemaal thuis. We settelen ons en schenken een glas wijn in. ‘Ze zijn wel een beetje ordinair,’ zegt Laura dan zachtjes, terwijl ze knikt naar de Porsche Cayenne van de jongens. ‘of is die van hun vader?’ ‘ Nee,’ zeg ik, want ik heb de vertrouwde tongval al met liefde herkend. ‘Het zijn Rotterdammers. Die werken gewoon hard voor zo’n auto. ‘

Ate Vegter, 21 juni 2017

www.atevegter.wordpress.com