Dag onbekend jarig meisje

Vanochtend stond ik bij de brood-en gebakafdeling bij de HEMA. De twee pubermeisjes voor me kiezen een vlaai uit. Ondertussen komen er klasgenootjes aanlopen die één van de meisjes feliciteert. Het meisje neemt de felicitaties blij in ontvangst. Het afrekenen duurt hierdoor wat langer, maar ik wacht geduldig af. Sterker nog, ik geniet van dit blije tafereeltje. Mijn gedachten dwalen af naar de meisjes Savannah en Romy die hun verjaardag niet meer kunnen vieren. Ik krijg weer dat trieste gevoel van de afgelopen dagen. Het meisje rekent af en krijgt hierna de vraag: ‘Gaat het zo mee? Een tasje kost tien cent.’
Het meisje kijkt naar de grote doos vlaai en vervolgens naar de rugzak van haar vriendin. Ik kijk met haar mee en zie dat deze grote doos nooit in die rugzak past…. Maar het jarige meisje zegt: ‘Ja hoor, dat lukt wel.’
Ik ben aan de beurt en reken mijn broodjes af. Voordat ik afreken, zeg ik dat ik er graag een tasje bij wil. De meisjes achter me overleggen hoe ze de vlaai toch in die rugtas moeten krijgen. Ik zeg tegen tegen de vrouw achter de balie: ‘Doe maar twee tassen, ook een voor deze meisjes.’
Ik kijk achterom en zeg: ‘En gefeliciteerd, hè!’
Ik reken meteen af en de vrouw achter de kassa doet de vlaai voor de meisjes in de tas. Het jarige meisje kijkt me blij verrast aan en zegt: ‘Dankjewel, wat aardig.’
Ik wens haar nogmaals een fijne verjaardag en kijk de beide meisjes na. Druk kletsend lopen ze met de grote HEMA-tas met de vlaai in de hand de winkel uit. En ik word blij. Blij dat dit meisje vandaag haar verjaardag viert. Dag onbekend jarig meisje!