Bouw een ashram voor vluchtelingen

Mijn ervaring die het dichtst bij het leven in een vluchtelingenopvang komt, is het verblijf in Indiase ashrams. Een magere vergelijking, omdat er geen vluchtverhaal bij komt kijken, maar wel één die van nut zou kunnen zijn voor de organisatie van AZC’s in heel Nederland waarvan je vaak hoort dat mensen zich er dood vervelen.
H en ik deden een tour langs enkele ashrams van goeroes in Zuid India: Sai Baba (die as en gouden horloges kon manifesteren), Amma (die westerlingen omhelst en in India geld en onderwijsplaatsen uitdeelt) en Sivananda (die hatha-yoga naar het westen bracht).
Elke dag kloppen er honderden mensen aan bij ashrams om onderdak en eten te vragen en het is in eerste instantie niet de bedoeling om geld te verdienen aan deze gasten. De mensen komen van over de hele wereld en uit India zelf naar de ashrams toe.
De eerste ashram waar we komen is die van Sai Baba in Puttaparthi. We gaan naar het welkomstkantoortje, binnen een kwartier zijn we ingeschreven en hebben we allebei een bed: H. bij 50 Russische mannen en ik bij 5 gepensioneerde Zuid-Europese vrouwen. Nadat we onze tassen veilig hebben opgeborgen, kunnen we in de rij aansluiten bij het avondeten. Er is voor een paar duizend mensen rijst en curry gemaakt die wordt uitgedeeld en gemaakt door de gasten zelf. Iedereen wast na het eten zijn eigen bord en bestek.
Bij Amma gaat het ongeveer hetzelfde, alleen omdat Amma er zelf niet is, is er meer ruimte en krijgen we een kamer voor onszelf. We gaan dit keer wel naar het corveekantoor en dezelfde avond nog staan we de tempel te dweilen en te soppen.
“Zal ik Krishna met groene zeep of met azijn wassen?”
“Groene zeep. Dan kun je hem mooi laten glimmen.”
De volgende ochtend helpen we met groente snijden voor het middageten. We leren de andere gasten snel kennen en we horen wat je kan doen in de ashram. Binnen een paar uur hebben we eten voorbereid voor 500 mensen. Dat vind ik een goed voorbeeld van de efficiëntie van het ashrammodel. Het gaat me er niet om of je denkt dat goeroes je bruikbare inzichten in je leven kunnen geven of dat sommigen corrupte machtswellustelingen zijn. Het gaat me erom dat ze in hun ashrams honderden, duizenden mensen zo kunnen organiseren dat iedereen een bed, eten en een taak heeft om daarna mee te kunnen doen met wat ‘ie wil.
Om bovenstaande redenen is het voor de opvang van vluchtelingen denk ik het beste om te werken met het ashrammodel uit Zuid-India; met of zonder goeroe, daar ben ik nog niet helemaal uit.