Het moment waarvan je weet dat het komt

En dan … op een mooie maandagmiddag 19 juni 2017 om 12:59 uur is het moment daar. Het moment waarvan je wist dat het ging komen. Het moment waar je niet naar uit keek. Het moment waar je met geknepen oogjes naar zat te turen in de hoop dat het je zou passeren.

Op dinsdag 27 juni voeren de leerkrachten en andere medewerkers in het basisonderwijs actie. Wij leggen voor één uur het werk neer, omdat we aandacht willen voor het volgende:

Wij bieden uw kind de noodzakelijke basis voor succes in de maatschappij. Momenteel is er in het basisonderwijs zoveel aan de hand, dat wij vrezen die basis niet meer te kunnen garanderen.

Het moment dat je denkt: en nu ?

Ik ben nu serieus op het punt gekomen dat ik mij afvraag:

Ben ik nou de enige die werkelijk niet snapt wat voor nut dit gaat hebben?

Laten we heel eerlijk zijn, staken is zo 1970.
Nog beter… Hoe vaak heeft het tot een positief resultaat geleid ? Bijzonder weinig behalve dat de vakbonden er beter op zijn geworden door meer leden te krijgen. Want staken mag in Nederland maar je hebt dan wel meldingsplicht bij je vakbond tbv behoud van loon (wat schijnbaar tot te weinig is).

Denken leraren nu daadwerkelijk door 1 uur (jawel 1 uur) te staken, er bij de bonden en Den Haag word gedacht:
“Ai, 1 uur geen basis onderwijs. Laten we opschieten of ze meer loon geven.”
Nee. In Den Haag denkt men alleen straks om 09:45 uur, als alle niet werkende huismoeders die de gehele dag druk bezig zijn Koffietijd te kijken, de roddels van de buurt aan te horen en te verspreiden, en in hun tijger kloffie zoon of dochterlief naar school bonjourt, jeetje wat is het druk op het zebrapad.

Ook ik ben een vader van een dochter in het Basisonderwijs. En uiteraard ook ik wil voor mijn dochter (en straks ook mijn zoon) het beste onderwijs. Een leraar die daadwerkelijk de tijd heeft voor mijn kind. Een leraar die sociaal betrokken in de klas is bij zijn leerlingen. Een leraar die problemen en afwijkingen constateert en mij als ouder hiervan op de hoogte brengt. Maar ook een leraar die mijn kind wat kan bijbrengen. Alleen voor stakers kan ik geen begrip opbrengen omdat het middel niet meer van deze tijd is om effectief te zijn en nog erger: Mijn dochter krijgt hierdoor minder onderwijs, dus uiteindelijk heb je alleen maar de kinderen ermee ipv Politiek Den Haag of je o zo geliefde vakbond.