‘Altijd weer die buitenlanders…’

Ja, je kan geschrokken zijn van de titel van dit artikel of je gebruikt deze zin zelf wel eens. Dit is een veel gebruikte zin in verschillende situaties, maar in hoeverre is dit ook relevant?

Nederland is een multicultureel land. Er wonen hier mensen uit tweehonderd verschillende landen. Sommigen zijn hier net gekomen en anderen zijn hier al generaties lang. Niet iedereen vindt dat mensen met een andere nationaliteit welkom zijn in ons kleine landje. Ze zijn bang voor vernielingen, geweldplegingen en andere vormen van criminaliteit. Maar waar zij tegenwoordig vóóral angstig voor zijn, is de moslimcultuur en de radicalisering.

Zijn deze angsten reëel of worden deze beïnvloed door bijvoorbeeld de (social) media en misdaadprogramma’s? “Dader is een getinte man”, “Dader heeft mogelijk een Marokkaanse afkomst” en “Mogelijk geradicaliseerde Amsterdammer” zijn soortgelijke uitspraken die dagelijks voorbij komen in de (social) media. Maar zijn wij als ‘de blanke Hollanders’ niet net zo erg of zijn wij misschien zelfs wel erger? Waarom worden wij niet zo veel benoemd in de media? Of gedragen wij ons misschien écht zoals wat door de Nederlandse ‘maatschappij’ wordt geacht? Je ziet dat mensen met een andere nationaliteit zelfs in de eenentwintigste eeuw niet als ‘onze gelijken’ worden behandeld en zelfs ‘minder waard’ lijken te zijn. Ik vraag mij werkelijk af of dit nou door beeldvorming van de (social) media komt of door dat deze mensen echt een bedreiging voor ‘ons’ vormen. Ik weet even niet meer wat de reëel is, jij wel?