Tis zoals tis

Er zijn vaak dingen in het leven die me verbazen. Meestal zijn het ’t soort dingen die ik niet begrijp; oorlogen, haat, sinaasappelthee en mensen zonder humor. Maar soms zijn de dingen die mij verbazen juist heel mooi. Onverwacht. Een lief gebaar dat je niet aan zag komen of lieve woorden die je even laten blozen.

Soms is er iemand die je diep raakt. En niet alleen omdat ze iets doen of zeggen wat je raakt, maar omdat ze iemand zijn, iets zijn, waardoor je geraakt wordt.

Ik heb bijvoorbeeld een zwak voor mensen die “puur” zijn. Mensen die geen moeite doen om te passen in een wereld, waar ze eigenlijk niet in passen. Mensen die volledig zichzelf zijn. Ik bewonder dat. Ik bewonder het als mensen gevoelig durven te zijn in een wereld die soms zo genadeloos hard is. Ik vind het mooi dat ze, ondanks alle keren dat het hen heeft geschaad, “echt” blijven.

Want deze wereld mist een hoop echtheid. Puurheid. Veel mensen leven voor dingen die niet belangrijk zijn. En dat mogen ze absoluut zelf weten, maar ik vind het een verheldering om iemand tegen te komen die geen moeite doet om zichzelf beter voor te doen dan hij is. Die kwetsbaar durft te zijn. Die uit durft te komen voor zijn gebreken en ze niet probeert te verbloemen. Iemand die accepteert dat hij niet perfect is, niet volmaakt, omdat dat niet bestaat. Tenminste, niet op de manier waarop het vaak bedoeld wordt.

Volmaaktheid, of perfectie, is in mijn optiek het volledige accepteren van wie je bent. Met al je gebreken en al je tekortkomingen. Want waarom zou je die willen wegmaken? Waarom zou je je beter voor willen doen dan je bent? Zodat je jezelf aan het einde van de dag, wanneer je jezelf stript van alle aangebrachte verbeteringen, nog meer kunt haten om wie je werkelijk bent?

Als er één ding is wat ik heb geleerd op mijn weg naar volwassenheid dan is het wel dat veel mensen moeite hebben om zichzelf te accepteren. En dat is jammer. Want waarom hou je niet van jezelf zoals je bent? Dat is eigenlijk gek, toch?

Wees gewoon wie je bent, mens. Met al je rare trekjes, gebreken, krachten en schoonheden. Niemand is zoals jij, en dat is goed. Stop met jezelf (en anderen!) bekritiseren omdat je iets niet bent of kunt. Een slak haat zichzelf ook niet omdat hij niet kan vliegen. Hij doet gewoon vol overgave waar hij wel goed in is: planten stuk vreten.

Het is zoals het is.

Mijn hemel. Wat een wijsheid.