Regels

“U mag niet drinken in de tram.”
De beveiliger had mijn kartonnen bekertje gezien en snelde in vol ornaat op de roltrap naar boven. Hij had de macht en behandelde me als de een of andere puber.
“Dat weet ik. Ik dank u!” zei ik geërgerd. Mijn hoofd draaide mee. Ik was op weg naar beneden. Nu mocht ik geen tijd verliezen, tien uur: schrijfworkshop. Nog een half uur.
Mijn irritatie was gewekt. Mij had hij nooit aan het werk gezien in tram, bus of rond haltes, als ik los slingerende blikjes en bekertjes met een servetje in de bak deponeerde. Al drie jaar mijn missie. Krijn, mijn voorbeeldige ‘kleinzoon’ van vier, merkte vaak luid op: “Aaaaah, je mag niet eten of drinken in de tram!” Deze beveiliger was duidelijk het type van zwart-rijders-vangen. Minder geïnteresseerd in op blikjes uitglijdende of in plakkende energy zittende reizigers.
“Als u iedereen in de tràm beter aanspreekt op de regels, zou het niet zo’n troep zijn!” riep ik hem nog na.
Mijn laatste slok op het perron. Ik frommelde het bekertje in elkaar en stopte het in mijn broekzak. Mijn irritatie verdween niet. De tram reed binnen.
Bij Bakker Bart had ik nog lachend bij het bestellen van het ontbijt gezegd: “Doe de koffie maar in een bekertje. Kan ik die ook onderweg nog opdrinken. Niet in de tram, want dàt mag niet.”
Daar was het ziekenhuis! Daar had ik voor het ontbijt nuchter moeten wachten voor het bloedprikken. Wat verlangde ik toen naar koffie! Eerst wachten bij de inschrijving. Toen een tweede loket openging, ontsnapte een vrouw uit de lange rij voor haar beurt. Een student achter me vloog erop af en wees haar op de fatsoensregel. Rustig wachten! En later bij het bloedprikken zelf was dezelfde vrouw om onduidelijke redenen toch nog voor me.
De tram naderde de Goudenregenstraat. Een scootmobieler belemmerde me de doorgang naar de deuren. De beveiligers hadden gecontroleerd, maar… de man niet op de regel gewezen. Er zijn speciale plaatsen voor de rolstoel en kinderwagens. Ik was er zo mee in gedachten, dat ik bijna struikelde over het voertuig, ja, mijn rechteroog is aan staarrevisie toe.
Het verfrommelde bekertje gooide ik in de afvalbak. Doorlopen en toch op tijd bij de schrijfworkshop. Straks dit verhaal over mijn ergernis maar van me afschrijven. Regel voor regel.