O’wie?

Het is gemakkelijk cynisch te doen over de songfestivaldeelname van O’G3NE. De drie zusjes kozen voor een bandnaam die zelfs hoogbegaafden niet kunnen onthouden; hun snaveltjes gepimpt door dr. Robert Schoemacher om ‘De beste zangers van Nederland’ beter te kunnen entertainen. En net als oud-bondscoach Danny Blind stonden Lisa, Amy en Shelley al onder contract om hun voorgangers op te volgen toen ze nog minderjarig waren, destijds nog met beugelbekkies en flaporen op het Junior Songfestival. Er is aan gewerkt zullen we maar zeggen.

Wat is daar mis mee? Heeft Dick Advocaat zijn eigen haar nog? Die gaat wel voor ons het WK 2018 winnen. Er zijn meer overeenkomsten. Net als het bondscoachschap is songfestivaldeelname iets om gillend van weg te lopen. Deze dames spreken een breed publiek aan en willen graag. Slim coverde O’G3NE het winnende ‘Euphoria’ uit 2012, het aanstekelijke dancenummer dat als een van de weinige recente songfestivalliedjes de top van de Nederlandse hitlijsten haalde. Hun eigen inzending is van de vergetelijke soort; net als de naam O’G3NE blijft het nummer nauwelijks hangen.

‘Lights and Shadows’ klinkt als een B-kantje van de Amerikaanse close harmony-groep Wilson Phillips en zal geen juryprijs winnen; ik word nu al wee van het gekoketteer met moeders ernstige ziekte, maar deze dames zijn het juiste glijmiddel richting Oekraïnse climax, als er geen jurken scheuren. ‘De zware bas komt lekker binnen’, zei NOS-verslaggever Martijn van der Zande over het Eurovisielied van O’G3NE tijdens de presentatie. Als de NOS al last krijgt van dergelijke superlatieven, zal het wel waar zijn. Winnen gaan ze, en dan heel veel kindjes maken met BN’ers.