Onbeschreven bladzijden

Ik loop met zware benen de trap weer op nadat ik erachter kom dat de gloeilamp in de gang is opgebrand. Opzoek naar vervanging, kom ik het ‘Mijn Zorgen’ boekje tegen. ‘De Maya Indianen vertellen hun diepste geheimen, hun grootste angsten en hun ergste verdriet aan kleine kleurige poppetjes die ze bij zich dragen.’ Het zou zo zijn dat ze de poppetjes onder hun kussen leggen en de volgende ochtend zouden alle zorgen zijn verdwenen. Het boekje bestaat uit vier van die poppetjes, die alle zorgen zouden moeten wegnemen. Het boekje is haast leeg; nergens mijn slordige jonge handschrift te bekennen.

Ik zweef het allerliefst in de wolken, maar blijkbaar trok het verhaal achterin het boekje mij niet over de streep. Wel staat er bovenaan de eerste pagina met keurige letters ‘klein blijven’. Wanneer mijn ogen de woorden passeren, seinen mijn hersenen naar jaren terug. Mijn allerliefste vriendinnetje, waar ik altijd stickers mee ruilde, Yes-R liedjes eigen maakte, klom in zelfgemaakte boomhutten en ruziede over totally spies. Ik kon mijn geluk niet op wanneer ik weer voor haar deur stond en ze haar jas aantrok om samen op avontuur te gaan.

Samen verkenden we de verste speeltuinen, klommen we in de hoogste bomen, voetbalden we met de stoerste jongens en droomden weg over de mooiste jurken. Voor mij was zij de allerleukste. Echter was ze bang om klein te blijven, op een leeftijd dat de wereld heel groot doet lijken. Ooit waren we verliefd op dezelfde jongen, maar nooit op dezelfde steden; we verloren elkaar uit het oog. Toch vraag ik mij af of ze dit boekje ooit onder haar kussen heeft gelegd met het idee de volgende dag een paar centimeter langer wakker te worden.

Ik blader nogmaals door het lege boekje heen, in de veronderstelling nog iets tegen te komen. Niks, noppes, nada. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik denk dat ik in de veronderstelling was zorgeloos te zijn. Met de wind door mijn haren rende ik naar de nieuwste boomhut, klom ik in de hoogste boom en fietste ik zonder handen. Zonder handen fietsen heb ik al heel lang niet meer gedaan en stickers ruilen is niet meer in. Ik sla het boekje dicht en geef het een plaatsje op mijn bureau. Die gloeilamp heb ik nooit meer gevonden.