Natuurbeschermers, bah!

Eenmaal heb ik gestemd op de Partij voor de Dieren. Ik hou van alle dieren. Zelfs van de mens. Sterker nog, ik hou ook van planten, schimmels en bacteriën. Een perfecte partij voor mijn stem, dacht ik. Toen keek ik op de website. Mijn illusie werd hardhandig de kop in gedrukt. Het voelde meer als een slachtpartij. Ze noemden de dieren de zwaksten van onze samenleving. De zwaksten? Wat had ik een spijt! Liefde begint met respect en het tegenovergestelde van respect is de ontkenning van kracht.

Wat is er zwak aan een vogel die ooit in de bossen leefde, maar nu brutaal het recht opeist in onze stad te leven van onze etensresten en te nestelen in onze dakgoten? En denk niet dat die vogels bang voor ons zijn, uit pure wanhoop genoegen nemen met onze bakstenen en betonblokken. Welnee, ze schijten erop, letterlijk en terecht. Dan nog te zwijgen over mieren die ooit werkers mobiliseerden om hun majestueuze hopen te bouwen, maar nu het werk aan ons mensen overlaten. Ach, er zijn natuurlijk hippie-mieren die in het bos blijven hangen, maar die hebben ook recht op hun mening. Muggen, sprinkhanen, ratten, muizen. Allemaal prachtige beesten die zich onder geen beding door die nieuweling in het dierenrijk laten onderdrukken.

Natuurbeschermers noemen ze zwak, puur omdat er ergens een zielige ijsbeer ronddwaalt die de creativiteit ontbeert een nieuwe leefomgeving voor zichzelf op te eisen. Als we dat moeten geloven, tenminste. Het zou me niets verbazen als dat onvermogen de wereld in is geholpen door een natuurbeschermer die zichzelf voor het gemak helemaal bovenaan de ladder van de evolutie heeft gezet. Hij zag een ijsbeer die even niet wist welke kant hij op moest of misschien een beetje hongerig was en riep meteen dat het dier zielig was en voor het gemak ook meteen maar alle andere ijsberen. IJsberen waren er ook niet altijd, hoor. Ooit waren het gewoon bruine beren die de moed hadden te verhuizen naar het verre noorden. Stervenskoud was het daar. Nauwelijks iets te eten, een keihard leven, maar kijk ze nu eens floreren op dat ijs. Welke zogenaamde goeierik heeft het in zijn hoofd gehaald dat die prachtige dieren dat niet nog eens kunnen? Natuurlijk wel! Net als stadsvogels, mieren, muggen, vliegen en andere insecten. En dan heb ik het nog niet eens over onkruid of de pestbacterie, want dat mag dan weer wel worden uitgeroeid.

Natuurbeschermers, bah!