LEEF!

Hoe leef je? En dan bedoel ik echt leven. Je weet wel, met voelen, in het moment, mindful. Heb je je dat wel eens afgevraagd? Ik vooralsnog te weinig. Ik ben vooral veel bezig met wat er gebeurd is of komen gaat. Denk na over hoe ik mijn dag in goede banen kan leiden. Wat ik wanneer wil gaan doen. Om vervolgens ‘s avond enigszins uitgeput doch ook, naar wat het lijkt, voldaan op de bank te kunnen ploffen, even tv te kijken en dan weer naar bed te gaan. Ik ben nagegaan waar dat voldaan gevoel vandaan kwam en kwam tot de ontdekking dat ik regelmatig zeer veel tevredenheid ervaar wanneer ik me in de avonduren realiseer erin geslaagd te zijn de dag op zo’n manier te organiseren dat ik alles gehaald heb wat ik aanvankelijk gepland had. ‘Goed gedaan, Saar!’. Check! Volgens mij doen we dit echter veel. Teveel. We moeten teveel van zowel onszelf als onze omgeving. ‘We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet lang(er) blijven staan.’ Herman van Veen zong erover. We zijn voortdurend gericht op presteren. Op scoren. We willen trots bereiken door zoveel mogelijk doelen te behalen. Horen graag hoe geweldig onze prestatie is geweest en halen daar een kick uit. Want damn, dat voelt verdomd lekker! Die rush, die drive, die adrenaline. Maar is dat eigenlijk wat ze bedoelen met ‘leven’? Is dit niet meer ‘overleven’? Staan we wel in contact met ons lichaam? Voelen we wel goed wanneer ons lichaam zegt; ‘En nu kappen!’? En als we dat voelen, mogen we daar dan actie op ondernemen? Mogen we zeggen; ‘Nee, nu even niet’ of ‘Ik vind het wel genoeg geweest voor vandaag’. Ik vraag me dat dus af. Volgens mij is daar weinig ruimte voor. Want dan ben je een zwakkeling. En zwakkelingen willen we niet op deze wereld. Maar hebben we niet allemaal onze zwaktes? Onze kwetsbaarheden. En is dat niet heel mooi? Dat we geen van allen perfect zijn. Dat we niet perfect hoeven zijn. Dat we goed zijn zoals we zijn. Dat we niet meer hoeven doen dan we doen. Dat je niet meer kunt doen dan je best. En dat dat, precies dat, goed is. Gewoon goed.