Kusje van jullie zusje

Wat heb ik ze vaak vervloekt: mijn vier oudere broers. ‘’Vier oudere broers?! Jij zal wel als een prinsesje behandeld worden thuis!’’ Nou, nee.
Het begon al toen ik nog een lief klein Kirstentje was en er regelmatig afgeknipte haren of hoofden van Barbies opduikelden. Of die keren dat mama gefrustreerd en ik huilend de bank aan het omkeren waren om Toefje, mijn lievelingsknuffel, te vinden. Iemand leek het namelijk grappig om deze vlak voor het slapengaan te verstoppen. En wanneer ik rustig een sprongetje wilde wagen op de trampoline, raakte ik dikwijls verzeild – geheel buiten mijn wil om – in een knokpartij die de jongens twee meter verderop begonnen. En die knokpartijen waren verrekte lomp.

Maar de ergste tijd kwam toen ik in de pubertijd kwam. Naast de ‘goede’ raad die ik ongevraagd kreeg (‘’Nu je naar de middelbare school gaat mag je geen onderbroeken meer dragen; alleen nog maar strings’’), leek het alsof er dagelijks het Kirsten-Kritiek-Kwartier ingepland stond. Deze kritiek varieerde van de te grote hoeveelheid make-up die ik op zou hebben, tot het niet deugen van mijn kalverliefde. En o ja, die kaasschaaf waar ik mijn plakje kaas mee afschaafde? Die moest ik misschien effe gebruiken om mijn toenmalige puisten van mijn voorhoofd te schaven. Reageren met een chagrijnige snauw betekende negen van de tien keer het verwijt naar mijn hoofd krijgen dat ik vast en zeker ongesteld was.

Ja, ik heb het zwaar te verduren gehad, maar dat heeft er ook wel weer voor gezorgd dat ik m’n mannetje sta, lekker nuchter ben en humor met een vleugje zwartheid wel kan waarderen. Of zoals broer Bram ooit zei: ‘’Je bent gewoon niet zo’n zeikwijf.’’
Daarnaast zijn ze tegenwoordig best lief voor me en ben ik best een beetje blij dat ik ze heb. Dus bij deze: een kleine ode aan mijn bro’s. Met een hoeveelheid geduld die ik zelf niet zou hebben geven ze bijles bedrijfseconomie aan dit rekendisaster, ze passen op mij als we weer eens een techno-feestje samen pakken en kopen een kaartje voor het concert van m’n guilty pleasure Justin Bieber als mijn stufi nog niet gestort is.

Natuurlijk blijf ik het leukste doelwit voor flauwe grappen. ‘’Weet je wie er uit elkaar gaan?’’ vroeg mijn ene broer vorige week bijvoorbeeld aan de andere.
‘’Nou?’’ vroeg de ander nieuwsgierig, klaar voor de nieuwste roddel van het dorp. ‘’Kirstens benen als je haar een drankje aanbiedt.’’