Hemelvaart is fietsen

Het is mooi weer en ik wil twee dingen. Buiten de deur lunchen en fietsen. Mag ook andersom. Dat is nog wel een dingetje, want mijn vrouw wil graag haar dagelijkse routine aanhouden en stofzuigen. Laten we dat maar niet doen en eerst koffiedrinken. Dan kunnen we bespreken wat we gaan doen. Met zulk weer is het natuurlijk een thuiswedstrijd en de stofzuiger blijft in de kast. Wel ga ik eerst cupcakes bakken met dochter en een vriendinnetje. Dat betekent dat het in de keuken een georganiseerde bende wordt maar het is ook wel lief om ze zo te zien kneuteren. Hoe kleiner de cakes, hoe liever ze worden lijkt het wel. Dan proeven we de eerste exemplaren en zetten de rest te kijk. Mooi zijn ze. Tijd om te gaan. We lopen naar Da Piera aan de haven, waar we gezellig kunnen eten met uitzicht over – hè? Waar is het uitzicht gebleven? De Koperen Vis gaat vandaag live en heeft mooie grijze schermen voor ons lieve lunchrestaurantje gezet. Over de haven galmt platte Nederpop. Gauw terug naar huis. De Zeilhoek is ook leuk! We pakken de fiets en fietsen derwaarts. Ongemerkt worden we ingehaald door talloze bejaarden op hogesnelheidsfietsen en wanneer we na een kleine klim als laatste bij de finish komen, staat het vol met e-bikes. Even tussendoor, op de eerste hulp van het AMC zijn er twee grote groepen slachtoffers: kinderen die van de trampoline zijn gevallen en ouderen van de e-fiets. Deze hebben het nog net gered. Het is vol, maar we vinden nog een leuk plekje in de zon. Ik verwacht dat het heel lang duurt, maar de bediening is vlot. Die schat ik dan ook wel veertig jaar jonger de gemiddelde clientèle. De soep is niet zo pittig en de kroketten zijn lekker, maar zonder een glaasje wijn is het ook eigenlijk niks. En dan ligt de hele middag nog voor ons. We gaan dan maar naar ’t Lokkemientje, ons gezellige regionale tuincentrum. Daar knapt iedereen weer van op. De rest van de dag lees ik weer verder in een boek in de zon in de tuin. Op de achtergrond het gebonk van de muziek van De Kopen Vis Live: boef, boef, boef, boef, je kent dat wel. Even herken ik een liedje: ‘Zij gelooft in mij…’, Ik dacht dat die al lang dood was, maar ja, ik moet me ook niet overal mee bemoeien. Laat ik maar de tuin besproeien.

Ate Vegter, 26 mei 2017

voor alle verhalen:
www.atevegter.wordpress.com