Grande

Haar achternaam heeft iets groots. In sommige talen is het zelfs iets groots; het is namelijk de letterlijke vertaling van “groot”. Ze is de stem van veel jeugdigen, verwoordt in haar liedjes de waarnemingen, gedachten en gevoelens die zij beleven. Sommige van die liedjes schreef ze zelf. En vervolgens zingt ze die met een stem die een zeldzame lenigheid heeft. Als je dat kunt, dan ben je groot. Grande.

Haar voornaam heeft iets groots. Want het is meer dan zomaar een liedje. Zij deed meer dan alleen maar die dertien-in-een-dozijn popliedjes zingen die je elke dag op de radio hoort. Zij stond met niemand minder dan Andrea Bocelli op één podium. Dat is slechts weinigen gegund. Voor zijn album “Cinema” zong ze in onberispelijk Italiaans samen met hem de aria “E Più Ti Penso, E Più Mi Manchi”. Hoe meer ik aan je denk, hoe meer ik je mis. Als je dat bereikt, dan ben je groot. Grande.

Hun werkgever heeft iets groots. Zeggen “ze”. En dus kozen “ze” deze keer Manchester als plaats voor het verkondigen van hun manifest. Wat wij groots vinden, vinden “ze” verachtelijk. En andersom. Want het waren nog maar kinderen. Kinderen die dichter bij hun favorieten wilden zijn. Kinderen die niet bezig wilden zijn met de problemen waar “ze” mee worstelen. Kinderen die gewoon kind wilden zijn. En dat nu niet meer kunnen. In mijn gedachten zie ik hun ouders. Hoe meer ze aan hun kinderen denken, hoe meer ze hen missen.

Kind zijn als iets verachtelijks. Ieder weldenkend mens verzint zoiets niet. Maar “ze” verzinnen het wel. Wie “ze” zijn? Ik weet het niet. Ik hoef het ook niet te weten. Want ieder beetje aandacht dat “ze” krijgen, is teveel. In dat opzicht zou ik deze column ook beter niet kunnen schrijven. Net zoals die grootse dame ervoor kiest om haar stem te laten zwijgen. Omdat stilte onder deze omstandigheden soms een beter antwoord is. Of misschien wel het beste antwoord. Maar ik kan het niet. Ik wil het niet. Als je, al dan niet uit naam van een hier niet nader te noemen geloof, onschuldige kinderen vermoordt, dan ben je niet groot. Dan ben je klein. Heel klein. Ontzettend nietig.

Ariana, che grande tu sei. En dat is “wat ben je toch groot”, in onberispelijk Italiaans.