Geniet nu eens van het leven.

Een week niet zo goed in mijn vel. Mijn kont is te dik, mijn buik niet plat genoeg, mijn benen zijn te kort, mijn borsten te groot, mijn haar te pluizig, mijn ogen te klein en mijn huid te wit. Ik kijk alleen maar naar mijn tekortkomingen.
Als ik dan onderweg naar school, of onderweg naar mijn werk om mij heen kijk, zie ik verschillende mensen. Dik, dun, groot, klein, oud, jong. Allemaal stuk voor stuk mooie mensen. Bij hun allemaal zie ik de schoonheid van ze. Ook zie ik mensen mank lopen, met een wijnvlek in het gezicht of in een rolstoel. Deze mensen, ook prachtig stuk voor stuk, deze mensen mogen klagen. Klagen omdat ze niet zomaar eventjes de stad in kunnen, niet dat ene stukje met de hond kunnen lopen, niet de sport kunnen beoefenen die ze willen, niet ergens kunnen lopen zonder dat er naar ze gekeken wordt. Wat zit ik nou te zeiken. Geniet nu eens van het leven. Dat doen die mensen ook. En terecht. Want ook zij hebben een geweldig leven, daar zorgen ze zelf wel voor.