Een goed gesprek met jezelf

Tijdens mijn terugreis van school werd ik verrast door een gesprek. Een gesprek met mijzelf. Het speelde zich allemaal af in mijn hoofd. Een vrij standaard gesprek, wat uitmondde in een gesprek over mij. Hoe raar het ook was om zo bezig te zijn, voelde het goed aan. Een reflectie op wat is geweest, om daarna met een frisse blik naar de toekomst te werken.

“Hey, hoe is ‘t?” “Ja wel lekker man, druk met school, je kent het wel.” “Het is ooit anders geweest, hè. Weet je nog?” “Ja, heel anders zelfs.” “Toen vroeg ik altijd waar die blije, blonde jongen was gebleven.” “Tsja, die was een tijdje vertrokken, hè?” “Hij is weer terug dus?” “Al ruim twee jaar nu, denk ik. Soms gaat ie ff weg.” “Het liep wel allemaal even anders zo zonder hem.” “Het leven was inderdaad een stuk minder echt. Vrolijk zijn voor de buitenwereld, om thuis het nut van het leven proberen te vinden.” “Gevonden?” “Nee, mooi hè?” “Hoe bedoel je?” “Weet niet hoe ik het moet zeggen.” “Ach, kom op! Je hebt het tegen mij hè, ik.” “Ik heb anderhalf jaar verloren om erachter te komen dat het nutteloze zoveel ruimte geeft.” “Komt bij mij vrij negatief over.” “Ja maar dat ben jij, niet de blije, blonde jongen.” “Wat is er mis met mij dan?” “Niks.” “Goed toch?” “Nee, het verkeerde niks. Het veilige niks. Het niks wat uit je pen komt zodra je bang bent om fouten te maken.” “O, en het goede niks dan?” “De energie die overblijft na een zware dag, denk ik?” “.…” “Ja hallo, wij weten ook niet alles.” “Oké, maar als niks zo mooi is, waarom eindig je het niet dan? Het ultieme niks.” “Wow, gast. Wat is dit nou?” “Heb je weleens over nagedacht, toch? Of ik bedoel ik.” “Zeker waar. Andere tijden denk ik” “Hoe denk je nu dan?” “Ik wil nog steeds, maar er zijn nog zoveel nutteloze dingen te doen en zoveel momenten om over te lachen.” “Je wilt nog steeds?” “Ja man. Ik ben nieuwsgierig op een gezonde manier. Het onvermijdelijke kan wel ff wachten toch?” “Die blije, blonde jongen is wel veranderd zeg.” “Ik ben gestopt met zoeken.” “O, jee. Niet te diep gaan lopen lullen nu, hè?” “Wij zijn super mindfull.” “….” “Haha, grapje. Ik bedoel gewoon, meer dan mezelf kan ik niet zijn, dus om mezelf te zoeken heeft ook geen zin.”