De beste ‘Schippers’ staan aan wal.

Ik word een beetje boos, ik word een beetje ongeduldig, ik word een beetje verdrietig. Handjeklap, draaikonterij, eigenbelang en volksverlakkerij. De coalitievorming is van start. Ik wil niet met jou, jij wil niet met mij. Wij willen niet met hen en zij willen niet met ons.
Mag ik van u werkgelegenheid dan krijgt u van mij de mantelzorg. Mag ik van jou immigratiebeleid dan krijg jij van mij meer leraren. Het kwartetten is begonnen, is al bezig, komt geen eind aan.
Schippers zegt dit, Pechthold zegt dat, van Baalen oppert zus en Asscher beweert zo. De verschillen zijn te groot, de standpunten te verschillend.
Maar waar is de stemuitslag gebleven? Wat is er met de wil van het volk gebeurd? De vorming van een kabinet zou een dag na de verkiezingen al mogelijk moeten zijn, want het is verdomme toch de verkiezingsuitslag welke de zetelverdeling bepaalt?!
Uit deze poppenkast is helaas (of gelukkig zo u wilt) maar één ding te concluderen. De macht van de politiek is nihil, miniem en onbeduidend. Nu al twee maanden geen kabinet, echter wat schetst de verbazing, het land blijkt gewoon door te functioneren.
Politiek is een farce, een schijnvertoning, een klucht. In het leven geroepen de burger de illusie te gunnen een vinger in de pap te hebben. Maar het bord is al leeg, de lepel is al afgewassen en het merendeel van de pap bevindt zich toch vooral in zwarte kluizen, in belastingparadijzen en verstopt in de ruimen van de 30 meter lange zeiljachten in de havens van Monaco, Cannes en St. Tropez.
Want dit hebben de naoorlogse kabinetten namelijk wel bewezen. Van Drees tot aan de Jong, van Biesheuvel tot aan Lubbers, van Kok tot Rutte twee. Van links tot centrum links, van centrum tot gematigd, van gematigd tot aan rechts. Niets maar dan ook niets is er veranderd aan de gevolgen van het beleid en de verdeling van de macht. De rijke elite maakt nog immer de dienst uit. De multinationals, de beurs, de banken en de Quote 500, zij besturen dit land! U aangeboden door de ‘democratische kiezer’ die voor u graag nog iedere morgen de file inrijdt. Om miljonair te worden heb je nu eenmaal 100 werknemers nodig.
De politiek als prima dekmantel, een 30 meter lang zeiljacht welke zonder stuurman toch prima koers lijkt te houden. De volgevreten schipper hoeft alleen de kiel vol cash te houden, opdat ie stabiel zal blijven varen…