sorry aankomende leerkrachten!

Beste pabostudenten,

Het spijt mij. Echt. Heel. Erg. Mea culpa.
Ik dacht altijd dat ik jullie hielp om het mooiste beroep ter wereld uit te gaan oefenen. Juf of meester worden: werken met kinderen en elk jaar 12 weken vakantie. Lekker toch?
Bonussen krijg je niet, doorgroeimogelijkheden zijn gering en voor een hbo studie is het salaris ook niet aantrekkelijk maar ja, daar doe je het niet voor toch? Het werken met kinderen, daar gaat het om. Ja toch?
Dus die opleiding, daar ga je voor. Vanaf jaar 1 loop je elke week een dag stage. Kun je alvast lekker oefenen met lesgeven aan kinderen.
Maar wat blijkt? Dat overdragen van kennis en begeleiden van kinderen is jullie core business helemaal niet meer! Het overgrote deel van jullie beroep bestaat namelijk uit…(tromgeroffel) administratief werk! Want aan het einde van de schooldag begint het werk pas echt: dan moet alles worden vastgelegd en gedocumenteerd. Niet alleen voor de inspectie. Ook voor ouders, de directeur en het schoolbestuur. Daarom is een werkdag vaak niet lang genoeg. Maar dat maakt niet uit, want s avonds kan je gewoon verder gaan en als je dan nog niet al die verslagen en volgsystemen hebt bijgewerkt doe je dat gewoon lekker in die 12 weken dat je vakantie hebt.
Natuurlijk natuurlijk, een beetje papierwerk hoort erbij, dat vertel ik ook aan mijn studenten. Maar de laatste jaren is het zo uit de klauwen gelopen dat heel veel (beginnende) leerkrachten willen stoppen. Lekker motiverend als je bezig bent om leerkracht te worden.
Sommige studenten voelen de bui al hangen: moeten ze (weer) een andere stageplek omdat de juf of meester van je stageklas is uitgevallen. De kans op een burnout is namelijk heel groot in het onderwijs. Wat een vooruitzicht. Daar hadden jullie vast niet aan gedacht toen je je inschreef voor de pabo om lekker te kunnen werken met kinderen.
Sorry studenten, ik zou willen dat ik gewoon kon zeggen dat als jullie je diploma hebben het is veranderd. Dat je dan niet meer alles tot achter de komma hoeft op te schrijven. Dat je dan gewoon weer kan lesgeven omdat de overheid maatregelen heeft genomen en omdat de inspectie net zoals wij vertrouwen heeft in jullie als professionals. Maar ik hou het even bij mea culpa. Mea maxima culpa. Ik hoop dat jullie me vergeven. Ja toch?

Een docent van de pabo