Rust en regelmaat….

Al een tijdje vraag ik me af hoe de jongeren alles ervaren wat er gebeurt in de wereld. Als vroege vijftiger stam ik uit de tijd van zwart wit televisie met één zender. De enige telefoon die we hadden was een vast model met draaischijf en een oubollig paars gekleurde afneembare kunststof kap (een soort Engels behang motief) om het ééntonige grijs van het apparaat beter te laten passen bij het zwaar eiken bankstel. De media zijn harder gegroeid als het menselijk verstand aan kan volgens mij.

Voor mijn gevoel werd er meer een beroep gedaan op onze fantasie, we droomden weg naar verre oorden en leuke belevenissen. Dit dromen is een tweede natuur geworden voor mij. Het leven was simpeler, duidelijker. Regelmatig duizelt het me tegenwoordig en trek ik me in gedachten terug naar toen. Zelfs een horloge had ik niet. Als ik voetballend op het poep veldje in Amsterdam west de geur van eten rook wist ik dat ik naar huis moest. Rust en regelmaat…!