(Ont)krachttermen

Mocro-tuig! Stelletje flikkers! Kutschoonmaker! Ik zie je kijken. Zeg Oscar, ben je met het verkeerde been uit bed gestapt? Nee hoor, op één been loopt het immers zo lastig, en op het verkeerde al helemaal. Dus ben ik ook met het goede been uit bed gestapt. Dan lukt het me beter om mensen op het verkeerde been te zetten.

De drie krachttermen die ik aan het begin van mijn betoog gebezigd heb, zijn allemaal titels van columns die ik gedurende één week in een hier niet nader te noemen gratis krant voor ogen kreeg. Het idee erachter is duidelijk: “en nu ga je lezen, klootzak!” Maar lezen vind ik teveel eer voor als zodanig getitelde teksten. Voor mij zijn dergelijke titels vooral een herinnering aan de ontoevallige verwantschap van de woorden gratis en goedkoop. Tevens vraag ik me af of de aangeschreven personen überhaupt columns lezen.

Goed, ik heb genoemde stukken dan toch maar bekeken, anders kon ik deze laserscolumn niet schrijven. Nee, dat is geen spelfout. Ik herken mijzelf namelijk niet als de lezerscolumnist die er met de botte bijl op los hakt. Ik ben liever op het scherpst van de snede. Subtiel maar wel met precisie de minuscule vinger op de zere plek leggen. Natuurlijk zit ik er ook wel eens naast, maar ook voor lasers(columns) geldt: niet geschoten is altijd mis.

Het echte schieten kan ik overigens beter aan gangsters overlaten. Die zijn daar beter in getraind. Ik heb vroeger wel eens naar gangsterrap geluisterd. Teksten van seriewoordenaars. Muzikale schelmenromans. Of misschien moet ik zeggen: scheldenromans. Want door het vele gescheld kon ik niet meer achterhalen welke boodschap die mannen mij wilden vertellen. Slechts aan hun timbre kon ik horen dat ze boos waren. Nadat ik de songteksten had gevonden en zorgvuldig alle scheldwoorden wegstreepte, was de boodschap duidelijk: door overdadig gebruik ervan worden als krachttermen bedoelde scheldwoorden ontkrachttermen.

Nu zit er aan die boodschap ook iets positiefs. Als we allemaal dit soort taalgebruik bezigen, dan zullen scheldwoorden na verloop van tijd geen waarde meer hebben, anders dan een zinloze onderbreking van de route van de grijze massa tussen de oren naar de grijze massa die een hier niet nader te noemen gratis krant leest. Dus (aspirant-)lezerscolumnist, blijf hem opsturen, dat cutting edge piece of shit over die toestand waar je schijtziek van wordt. Ondertussen gaat deze 46 jaar ouwe plasser vrolijk door met het schrijven van laserscolumns.