Beter laat dan nooit

Met grote stappen snel ik naar het station. Voor de observerende voorbijganger lijk ik op een vergevorderde Nordic walker, maar dan zonder de stokken. Ik moet en zal de trein halen. Op het station zie ik dat ik 8 minuten te vroeg ben. (Of 12 minuten te laat voor de vorige trein; het is maar net hoe je het bekijkt). Een koffietje van de Kiosk rijker (of 2 euro armer) loop ik met mijn ov-chipkaart in de hand naar de incheckpaaltjes, waar een oud dametje op een nette manier voorovergebogen staat. Ze houdt haar hand boven het scherm en drukt haar hoofd er tegenaan alsof ze door het raam van een prijzig antiekwinkeltje aan het turen is.
‘Lukt het mevrouw?’ vraag ik.
‘Ik kan niet het lezen’ antwoordt ze. Ze maakt plaats zodat ik kan kijken.
‘”U bent nu uitgecheckt” staat op het scherm.’
‘Ja maar ik moet juist insjèkke’ zegt ze gefrustreerd.
‘Dan moet u het over een paar minuten nog eens proberen.’
‘Godsakke wat een gedoe!’ drukt ze zich beschaafd uit.
Ik check in en loop richting het perron. Halverwege de trap begint de stem te galmen die nog nooit goed nieuws heeft gebracht: “De trein richting Nijmegen rijdt wegens een storing niet”. Alwéér niet. Even komt het deksels jong in me naar boven. Na vier seconden van innerlijk getier en gegrom besef ik me dat ik het maar moet nemen zoals het is. Na twintig minuten boze gezichten kijken, tegels tellen en NU.nl lezen heb ik het punt bereikt dat alleen nog de nieuwsartikelen over de 68e verjaardag van Patricia Paay en het overleden konijn van Paul de Leeuw resteren. Godzijdank zie ik in mijn ooghoek de trein het station binnen rijden. Het gevaarte staat nog niet stil of men staat elkaar al te verdrukken als een groep bezopen studenten die zich ineens massaal, 2 minuten voor het einde van happy hour, bij de barman meldt. Inmiddels moeten er twee keer zoveel mensen mee en is de trein weer eens vier keer te kort. Met pijn en moeite propt een jongen met maatje S zich tussen mijn buurman met maatje L en mijn eigen maatje XL in. Als opgestapelde cavia’s mogen we weer voor een euro per kilometer genieten van het Nederlandse openbaar vervoer. “Lekker! Een goed begin van je reis!” prijkt schrijnend op mijn lege koffiebeker. En de trein begint te rijden.