Als je ouder wordt…

Ik weet nog goed dat mijn moeder het moeilijk had met het ouder worden.
Ik dacht toen als twintigjarige, waar maak je jezelf druk om.
Wees blij dat je ouder mag worden, zeur niet zo.
Je ziet er nog goed uit, bent gezond, dus wat wil je nog meer.
Jaja, ik had als jongeling de wijsheid in pacht.
Nu denk ik er wel eens aan terug.
Ik mag mijzelf sinds vorig jaar Sarah noemen.
Wanneer ik er zo af en toe bij stil sta krijg ik het er gewoon een beetje warm van.
Fysiek en geestelijk voel ik mij zoveel jonger, wat ik mede te danken heb aan het feit dat ik omga en werk met mensen die een stuk jonger zijn dan ik.
Een beetje “prettig gestoord” zijn, veel lachen en plezier maken helpen daar mijns inziens ook aan mee. Daar ben ik echt van overtuigd, het houd je jong.

De lichamelijke aspecten van het ouder worden raken mij echter toch wel eens.
Die mooie parmantige tietjes vallen zo onderhand onder de confronterende categorie hang memmen…jakkes.
De strakke, gladde huid verliest zijn elasticiteit en begint de eerste tekenen van slapte te vertonen. Die stevige kont is hartstochtelijk in strijd met de zwaartekracht.
De beruchte kipfiletjes winnen het van de gespierde triceps.
Mijn gezicht begint die typische ouderdomsverschijnselen te vertonen, wallen onder mijn ogen en de lijntjes langs mijn mond worden zichtbaar.
De kraaienpootjes rond mijn ogen vind ik eigenlijk wel mooi en noem ze daarom liefkozend lachrimpeltjes.
Panisch ben ik, voor de kalkoennek, waar het vel losser van zit dan goed voor je is.
Wanneer ik bij iemand “de nek” zie, moet ik mijn best doen om er niet gefascineerd naar te blijven staren.
Maar goed, ook mijn nek is aan de beurt en het feit dat ik flink ben afgevallen doet er ook geen goed aan.
Moet ik dan gaan doen wat ik altijd verafschuwd heb, sporten?
Als ik strakker in mijn vel wil blijven zitten wel…of het maar gewoon accepteren, toch?
Oké, ik ben eruit, ik kies voor het laatste. Ik hoef mezelf tegenover niemand te bewijzen.
Ik voel mij prima en krijg zo nu en dan zelfs een complimentje dat ik er nog goed uitzie…voor mijn leeftijd dan, hé 😉
Ik blijf gewoon genieten in combinatie met een vleugje “prettig gestoord” zijn.

Oké oké, ik geef het toe! Sorry mam, je had gelijk, I get it now…