Populisme voorbij, Trump is saai, wat nu?

De verkiezingen zijn voorbij. De populisme-orkaan afgewend. De decreten van President Trump worden nog driftig geschreven en vervolgens door rechters in een prullenbak gegooid. Een spelletje dat nog wel even wordt gespeeld.

Het is te ridicuul. Elke keer dat beeld van een soort trotse Trump met een papiertje in zijn hand en een klappende sidekick, terwijl ze allebei weten dat de volgende dag een rechter het papier weer doorscheurt. Donald twittert dat rechters verboden moeten worden en Amerika groot. Jaja, weten we nu wel. Saai.

Op televisie gaat de nabeschouwing van de Nederlandse verkiezingen nog even door; de laatste stuiptrekkingen van weken campagne en opbouwende spanning. Met een climax die inzakte als een pudding zonder gelatine.

“Wat moet ik nu? Er blijft een soort leegte over,” zei mijn moeder gisteravond. Het einde van de verkiezingen is als het einde van een goede serie.

In de eerste weken van Trumps’ presidentschap kon je ’s ochtends vol verwachting het Trumpnieuws lezen en helemaal verontwaardigd raken. Dat dit allemaal maar mogelijk was. Nu is het normaal. Decreetje hier, decreetje daar. Saai.

Deze tweet bijvoorbeeld: ‘We are making great progress with healthcare. ObamaCare is imploding and will only get worse. Republicans coming together to get job done!’

O, Trump pakt iedereen zijn zorgverzekering af en is er ontzettend trots over. Boeiend. Is er geen nieuws?

Gisteren was ik naar een soort Vietnamees loempia kraampje gelopen om een broodje falafel te halen. “Alles staat al uit. We sluiten over 5 minuten, maar ik kan wel een hele lekkere vegetarische pizza voor je maken,” zei de man. “O, doe maar,” antwoordde ik. “Ik maak hem super lekker voor je, oké.” Ik vertrouwde zijn enthousiasme absoluut niet (geen chef bereidt zijn meesterwerk nadat de keuken gesloten is).

Mijn avondeten werd een soort Turkse pizza, maar dan zonder de lekkere elementen. Ik at een rol deeg met kaas, sla, knoflook en sambal. En terwijl ik in dat ding hapte dacht ik: het wordt tijd om over iets nieuws verontwaardigd te raken.

Toen alle ogen gericht waren op de donkere populismewolken boven Den Haag, stormde het in mijn lievelingsland. Het land waar ik heen zou vluchten als alles op Aarde misgaat, blijkt ook niet veilig. De Orkaan Enawo trok over Madagaskar. De vanille-oogst is voor een derde verwoest. Paniek ontstaat in de ijsjesmarkt.

Het wordt een spannende zomer. Kunnen we straks nog wel vanilleijsjes eten?