O god, ik word oud!

De meeste mensen voelen zich diep van binnen nog een klein beetje kind. Sommige mensen zullen, vrees ik, nooit volwassen worden. Of ik mij ooit geheel volwassen zal voelen, dat weet ik nog niet. Wel weet ik dat er inmiddels een aantal symptomen opduiken die aantonen dat ik wel degelijk een soort van volwassen aan het worden ben. In het volgende heb ik gewoon totaal geen zin meer:

– Mijn verjaardag. Vroeger telde ik de dagen af naar mijn verjaardag. Stond ik op de dag zelf om zes uur naast mijn bed. Want: cadeautjes. Nu draai ik mij liever nog een keer om. Want: gedoe. Ik vind het organiseren van een verjaardagsfeest nogal een gedoe. Het is duur, je bent de hele avond aan het lopen, anderen het naar de zin aan het maken en als de avond voorbij is zit jij met de teringzooi. Ja, dat vind ik ervan.

– Feestdagen. Oke, deze vind ik toch nog iets leuker dan de verjaardag, dat geef ik toe. Maar vroeger ging dit alleen om eten en cadeautjes uitpakken. Ook dit wordt steeds meer overschaduwd door gedoe. Daarnaast had ik als kind ‘het Intertoysboek’ waarin ik zo’n vijf dingen per pagina omcirkelde die ik wilde hebben. Nu weet niemand wat ie voor mij moet kopen en andersom weet ik ook nooit wat ik moet geven. Gewoon echt gedoe.

Van die activiteiten als:

– Naar het zwembad gaan. Ik denk dat er voor iedereen wel iets ongemakkelijks aan is. Of het nou het ‘in bikini moeten’ is, of het ‘zonder make-up lijkt mijn gezicht op een blote bil’ is of het ‘als mijn haar als druipende slierten om mijn gezicht hangt dan lijk ik wel een verzopen kat’ is. Het is gewoon vervelend. En gedoe.

– Van die bedrijfsuitjes-achtige-zaken. Zoals karten. Leuk en aardig allemaal, maar de honderd rijlessen die ik gehad heb en de drie keren dat ik gezakt ben voor mijn rijexamen waren voor mij genoeg uitdaging. En daarnaast: helmhaar. Niet cool.

En wat ik ook niet meer kan:

-Niks doen. Vroeger kon ik makkelijk 6 uur lang achter elkaar televisie kijken. Gewoon als een zombie op de bank, Cartoon Networks ofzo. Of dan stond ik heel vroeg op en dan ging ik Simsen tot ’s avonds laat. Vergeten te eten enzo. Nu word ik al boos op mezelf als ik tien minuutjes door een tijdschrift blader. Of eventjes een lollig filmpje op Youtube bekijk. Dan denk ik ‘lummel, ga eens wat nuttigs doen.’

Conclusie: Ik ben geen kind meer. Dat lukt gewoon niet meer. Ik ben dingen ‘gedoe’ gaan vinden. Ik heb geen tijd, geen zin en vermogen om bepaalde dingen te doen. De aftakeling is begonnen, ik word oud.