Net als in de film, ik wil het!

In het echte leven is 9 van de 10 keer een eerste date ongemakkelijk en totaal niet ontspannen. Met samengeknepen billetjes lach je dan maar de ongemakkelijke stiltes weg. En je date ziet er niet zo uit als die jongen in de film. Je mag van geluk spreken als je date je niet meeneemt in de winter, terwijl het miezert, naar het donkere bos. Ja, dit gebeurde mij. Dit was allesbehalve romantisch, nog maar te zwijgen over die enge stiltes. Donker bos, enge stiltes, afdwalend van het pad. Ik zag mijn film afspelen, dan heb ik het niet over een happy end. Maar naast al die horror dates, mogen we in ons handjes klappen, wat zeg ik, een ongemakkelijk dansje doen als het wel een leuke date blijkt te zijn. En als het dan een is zoals uit een film, niet zoals de horrorfilm hierboven he, nee, dat jij de hoofdrol speel in je eigen romantische comedy, dan doen wij wel 100 ongemakkelijke dansjes. Maar we hebben allemaal toch weleens een date gehad, zoals uit de film? Ik hoop van wel. En dit is die van mij. Al weer een tijd geleden had ik een date met Jaap. Een leukerd! Eindelijk, hier was ik wel aan toe, na een date met Pieter in het donkere horror bos. Die avond was ik best wel zenuwachtig. Hallo, jullie hadden zijn foto moeten zien op Tinder. Krullen, brede kaaklijn met een heel sexy baardje, sprankelende ogen en een glimlach waar je u tegen zegt. Maar genoeg over het uiterlijk, dat wil natuurlijk ook niet altijd alles zeggen. Toen ik aangelopen kwam, stond hij al voor de kroeg op mij te wachten. F***, nog leuker in het echt. Hoe is dit mogelijk. Misschien wil het universum het met mij goedmaken voor die horror Pieter. De ober kwam onze drankjes brengen, waarna hij spontaan zei: “ik kom naast je zitten als je dat goed vindt, is toch wat gezelliger”. Op een of andere manier had deze Jaap een hele chille vibe om zich heen. Duh, natuurlijk mocht hij naast mij zitten. Na een aantal drankjes, interessante verhalen en flirtmoves verder, was het tijd om gedag te zeggen. Toen we onze date nog verder aan het rekken waren op de parkeerplaats zei hij uit of the blue: “Eigenlijk he, ben jij best wel een stoere chick”. Had hij het over mij? Oké, als hij dat vond moest ik hier niet over in discussie gaan ja zeggen. “JA, ik ben eigenlijk best wel een stoere chick”. Op het moment dat ik die zin mijn mond uit had gekregen was er een harde knal te horen. Ik schrok mij een rotje (zie je wat ik hier doe). Daar ging zijn beeld van mij als stoere chick met het vuurwerk de lucht in.